mavi emzikli çocuk

• 26 Eylül 2007 Çarşamba 18:00:24

MAVİ EMZİKLİ ÇOCUK

Lübnan’daki katliamın sembolüydü geçen sene Mavi Emzikli Çocuk.İsrail’in hak hukuk tanımayan bombalarından birisi oturdukları binaya düşer.Ve 29 ceset çıkar enkaz yığınına dönen binadan.Mavi Emzikli Çocuk ve iki kardeşi de şehadet şerbetini içerler İsrail’in adres tanımayan bombalarından. Çocuklar ölmesin, çocuklar yok olmasın diye haykırmak ve Mavi Emzikli Çocuk’u sembolleştirmek istiyorum kendi hesabıma. O dünyadaki tüm çocukların bayrağı olmalı ve bayrağın amblemi de mavi emzik olmalıdır. İsrail’in gözlerinin içine baka baka bunları haykırmak ve tüm dünya uluslarına seslenmek istiyorum.Bir tek sizin çocuğunuza yok kurşun emi. Sizin dışınızdakiler can değil emi. Sizin analarınız ağlamaz emi.
Kokusu halen annesinin burnunda tütüyor. Ana yüreği dayanır mı buna ey ahali.İki ay önce kocasını yitirir bir saldırıda. Sonra üç çocuğunu yitirir İsrail saldırısında. Kendinizi onun yerine koyun bir zahmet. Oradaki katliamlardan mesul tutun kendinizi. Oradaki insanlar için hiç olmazsa dua edin. Belayı def için telin edin. Hiçbir şey yapamıyorsanız akşam yattığınızda sinirden yorganınızı dişleyin. Hıçkıra hıçkıra ağlayın.
Tüm çocukların sembolü, remzi insanlığın. Fakirliğin ta kendisi, siyasetin kurbanı.Kana Katliamı’nda 3 evladını yitiren bir anne.İlkin uçak seslerini duyar anne.Yüreği burkulur o an. Başına geleceğini bilir ve çocuklarına kol kanat gerer.Kol kanat bombaların apartmanlarını yıkmasına engel olamaz.Beton kalıplarının, bina kolonlarının yüreğini sonsuza değin bin parçaya düşüreceğini hesap edemez.Ezilen çocuklarının cesetlerini gördüğü zaman feryadı göğe yükselir ve asıl can alıcı kare gözlerinin önüne geldiği zaman kendini kaybeder.
Küçük Abbas’ı mavi emziği ile boynu bükük bir vaziyette koldan kola taşınır.Sanırsınız ki bir melek tutmuş da kollarından, incitmeden nazik bir şekilde taşımaktadır.Lakin oradaki gözler göreceğini görmüştür, yürekler alacağı darbeyi almıştır.Vay lımıni, vay belalım.Yaralı yüreği tuzlanmış adamım benim.
İsrail, Güney Lübnan’ın Kana Kasabası’nı bombaladı 2006’da. Çetele tutar gibi onların hesabı ile 29 kişinin cesedi çıkar apartmanda; 29 can arasında bir de Mavi Emzikli Çocuk.Adı:Abbas Mahmut Haşim.Lübnanlıdır.Filozof Halil Cibran’ın memleketi. Yaşasaydı ne söylerdi merak ediyorum.Çocuklar istiridyelerin içinde gizli olan incilerdir derdi eminim, herkese yakışan. Gül yaprağının üstündeki çiğ damlalarıdır derdi, bütün insanlığın susadığı.Gökkuşağının en can alıcı rengidir, herkesin gözlerini alamadığı…
Bugün toplumlar filozoflarını yitirdi, kaybettiği insanlığını gösterecek; karanlık yollarını aydınlatacak fener misali düşünürleri yok artık. Silah tüccarları var, şahinden beter siyasetçileri var.Yüce dağları yaratan, vaat edilen toprakları uğruna herkesi kul köle algılayan ülkeleri var.
Mavi Emzikli Çocuktur o.Yüreğimize ateş düşüren çocuktur, gönlümüzün sultanıdır.Yüreğimizin goncasıdır. Ezilmişlerin, yıkılmışların, sömürülmüşlerin, öldürülmüşlerin adıdır. Bin yürek haykırır bugün, milyon yürek ağlar bugün. Neden bu hale geldi bu coğrafya? Bu insanlar neden bu kadar kolay ve ucuz öldürülür bugün? Irak’tan haberiniz var mı? Afganistan’dan, Filistin’den desem üzülür müsünüz?
Kazıyın bunu beyninize , yüreğinize nakşedin tüm çocuklar adına.Uçaklar sesleri gelince kolumuz kanadımız koptu. Korku karanlık gibi sardı ruhumuzu.Elden bir şey gelmedi. Kurbanlık koyun misali başımıza atılacak olan bombayı bekledik.Ve bomba patladı.Tüm insanlığın ense kökünde hem de.Lanet olsun iki gözüm, lanet olsun.
Mavi Emzikli Çocuk bir hikaye kahramanı ya da masal çocuğu değildir. Efsaneleşen bir çocuk, mavi emziği cansız boynundan aşağı doğru sarkarken içinizdeki tüm göz yaşı kaynakları bir tufan halinde, bir yağmur bulutu şeklinde hazır bir halde bekler. Farkında olmazsınız bu vaziyetin. O bir resimdir haykıran tüm hakim güçlere. O, öldürülen tüm çocukların sembolüdür boynunda asılı duran mavi emziği ile.
Toza bulanmış cesedi insanların elleri arasında uzanırken çekilmiş bir fotoğraftır dünyaya karşı, egemenlere karşı verilen poz ile..Cansız yüzü, gözü toz toprak içindedir.Boynu yana doğru devriktir.Bu can alıcı, yürek burkucu fotoğrafın asıl insanı vuran karesi ise çocuğun boynunda salınan mavi emziktir.Masumiyetin timsalidir bu çocuk, bu çocuk Lübnanlıdır.Bu çocuk atılan bombaların yıktığı enkazın altında kalmış bir kuştur. Bu kuşu vuran sapanın sahibi ise İsrail’dir.
Filistin’de, Irak’ta, Somali’de, Afganistan’da demokrasi adına ölenlerin yaşı, haddi hesabı yok. Onların canı yok. Onların, başkasının silahları ile çoluk-çocuk, genç-yaşlı, kadın-erkek ölme riskleri vardır ve bu risk her zaman olmalıdır. Ama dünyanın A takımından bir ülkenin vatandaşları bu şekilde ölemez, öldürülemez.Deneyin isterseniz, globalleşen dünya sizi nasıl da bir piton gibi ham yapar.
Dünyadaki tüm anaların, çocuklarını yitirmiş tüm anaların ortak resmidir Mavi Emzikli Çocuk.Arkasında kaç yürek var, arkasında kaç göz yaşı var.Hesabı kim tutar?
Kin tutan eller, kırılır bir gün.Silah çeken eller kopar bir gün.
Bizden gayrisi yalan bu coğrafyada.Bizden ötesi yok.
İsteğim; erkekçe olmasıdır savaşların da, barışların da.Yaşı yaşına uygun, boyu boyuna denk.Ve adilce.
Hiçbir millet Mavi Emzikli Çocuk sendromu yaşamasın bir daha.