Geceleri yıldızlarda görürüm seni.Karanlık geceler gibi olan kalbim birden aydınlanır sen gelince.Aşkımızı yıldızların arasına bir melek misali tüm saflığıyla ve görkemiyle yazarsın.Sonra bir yıldız yollarsın bana,karanlık gecelerimde bana yoldaşlık etsin diye…
Ve sonra her şey büyüleyiciliğini kaybeder, yine karanlığa gömülür yüreğim. Yıldızlar tamamen söner.Sinsiliğini bırakır gökyüzüne yıldızlar.Çünkü sen beni yalnızlığa mahkum edip gitmişsindir.
Bazı gecelerde yatağımın başucunda sesini duyarım,duvarlarda senin çizgilerini görürüm.Hayalinin yokluğunda bu oda cehennem olur.Sonra senin gelişinle mis kokulu cennete döner.Sanki senin gelişin beni kendimden alır ve götürür rüyalar alemine.Senle birlikte el ele tutuşup hiç bilinmedik diyarlara gideriz.Tam aşkımı doyumsuzca yaşarken,birden yanımdan uçuverirsin.Sen gittiğinde yine yatağım tabut,örtüm ise üzerime serpilen toprağa dönüşür.Gerçekle yine yüzleşirim.Yani aşk,yani sen hiçbir zaman benim olmayacaksın.
Yatağımın ucunda seni beklerken,sadece bir parıltı olacak ve sönecek.Sadece bir PARILTI!!!