Bir Çiçekti Terkedilen Kadın

• 19 Ağustos 2010 Perşembe 18:29:13

Issız bir limandı gönül,uçsuz bucaksız duygular besliyordu aşka.Bir kamyon sevda taşıyordu uzaklara,emanet.Kör topal yürüyordu sokakta,yalnız bir kadın.Çocuğun biri feleğin çarkına inat döndürüyordu topacını.Eski zamanlardan bir şarkı çalıyordu radyoda:

“Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın
Alnına koyarken veda busesi
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın.”

Bulutlar ihanetine ağlıyordu bir adamın.Ve bir kadın deli gibi değil bütün mantığıyla seviyordu ihanet eden adamı.Önce ıssız limanın son gemisi battı gönül deryasına yavaşça,kaybolarak.Sonra sevda yüklü kamyon devrildi,taşıdığı sevda döküldü yollara.Topaç son turunu attı,feleğin çarkı daha bir hızla döndü.Renkleri soldu hayatın.Son yaprakta koptu dalından istemeyerek.Radyoda hep ayrılık şarkıları çalmaya başladı.Yalnız kadın daha bir yalnız hissetti kalabalık sokakta kendini.Ve adam yeni bir aşkın mutluluğunu yaşıyordu.Terk edilenin kalbi acıyordu,terk eden yeni bir başlangıçla mutluydu.Bir sevda adamda ölmüş,genç kadında hala yaşıyordu.Birinin baharları başlıyordu,diğeri kara kışın tam ortasındaydı.Adam için tatlıydı hayat,yaşıyordu tüm mutluluklarını.Genç kadınsa yaşadığının farkındalığında olmadan herkesin sebeplendiği havayı soluyordu.

Talih kuşu hep talihlinin başına konuyordu.Hak etmeyen seviliyordu,hak eden hep yalnızdı.Güneş iyi-kötü ayrımı yapmaksızın herkese saçıyordu ışıklarını.Sevda bir kor ateşti ve yalnız birini yakıyordu.Ve devran böyle sürüp giderken,bir aşk ölüyor,bir başkası doğuyordu.Bazılarına hayat hep güzeldi,gülümsemek gerekiyordu her şeye inat.Fakat gülemiyordu özgürlüğe hasret bir mahkum,duvarlar ardından.Zıtlıklarla dolu dünyada sevmek,sevilmemek oluyordu yalnız,genç kadının hali.Akışına bırakmak olmuyordu hayatı kadere inat yaşayan biri için.

Birileri hep bir umutla gözlüyordu yolları,giden sevgilinin dönüşüne hasret.Gidenler gelmiyordu.Umut garibanın aşıydı ve tükenmiyordu.
Hayat bir tiyatroydu baş rolleri hep terk eden oynuyor,fedai ise terk edilen oluyordu.
En çok kadını ölüme yakın bir hasta anlıyordu.Bir çiçekti terk edilen kadın ve terk edenin avuçlarında her geçen gün soluyordu…