ben sussamda...küçük bir çocuğun ellerindeki baLon gibi öyLesine oturdu yüzüme yalnızLık. ben sussamda... susmadı rğzgar, batmadı güneş, sönmedi yıldızlar! ben sussamda! sen anlamadın... anlamadın işte. ne yokluğunu bildin ne varlığını. ne yanımda oldun ne kilometrelere sığdın. bitmedin gitmedin. ben dökülen ağaç gibi her gün bir yaprak daha verdim toprağa. her gün yeni cenaze. aynı tavır aynı ihtişam. .. açıldıkça küçülen sandal gibi zaman. ve usul usul çekiyor kanımdan seni. bulutlar dönüyor başımda gözlerimde yine aynı telaş telaş yağmurdan kaçış..siniyorum bir köşeye. susuyorum.

sen de susuyorsun. tükettik ya kelimeleri.zamanı cümlelere böldük,hayatı zamana.. yalandan merdivenler ördük gökyüzüne.yinede dokunamadık birbirimize.ve ben yine sustum. ben sussamda içimdekiler susmadı. tek bir gülüşüm yetti huzuru anlatmama. ben güldüm onlar ağlattılar. gözyaşı gülüşüm oldu, gülüşüm sahte. ben sustum!.. aşk susmadı. ben sustum. özlemin susmadı. seni özledim dedim sen yine sustun. seni sevdim. sevgim hayat oldu hayatım sen...

sen hiç konuşmadın oysa. ne gözlerin ne ellerin... hiç anlatmadınız bana. hiç paylaşmadınız olup bitenleri. yalnız bıraktınız buz gibi. konuşmayaık denedik. susturdunuz! ve artık tamamen susuyorum. sonsuz bir suskunluk bu... sayı doğrusundaki nokta gibi. sen çizgiyi çekene kadar senide suskunluğma gömüyorum.

hoşçakal. çizgiye kadar...