BAKIN NE SÖYLÜYORUM

• 26 Eylül 2007 Çarşamba 03:38:46

Dinleyin beni!
Yalnızlık zor deyipte kandırmayın insanları ve telaşa düşürmeyin kendinizi. Zor olan nedir biliyormusunz ?Alışmak birine, alışmak ve sonra yalnızlığa boyun eğmek zorunda kalmak.
Yalnız bırakmayın birbirinizi ya da güvenmiyorsanız kendinize bu konuda, bırakın insanlar alıştıkları yalnızlıklarında mutlu yaşasınlar.Sevebilme kabiliyetiniz yoksa sevdirmeyin kendinizi,bir anlık coşkulara kurban etmeyin kalplerinizi ,ruhunuzu satmayın bu kadar ucuza.
Yanılıyorsunuz yalnızlık değildir zor olan bağlanmaktır.Bağlanmak ve alışmak varlığına.Bundan sonra yalnızlık denen şey koymaya başlar.İçine işler insanın çünkü özlemek geliverir ardından.Özlemenin dayanılmazlığı sanki yalnızlığa aitmiş gibi geldiğinden hep o suçlanır.Ama diyorum ya sürekli, yalnızlığa ait değildir bütün sorumluluk.
Ya bırakın insanları alıştıkları farkında bile olmadıkları yalnızlıklarında huzur içinde yaşasınlar,ya da huzurlu yalnızlığına dokundup uyandırdığınızı birdaha yalnızlığa bırakmayın.Çünkü bir kere uyandımı insan bir daha o huzurlu yalnız uykusunda uyuyamaz.
Evet yine yalnızdır,evet dışardan bakıldığında değişen bir şey yoktur tabloda.Ama hesaba katılmayan dışarıdan görülmeyen bir şey vardır:özlemek...Kendimizi yanıltarak, bunu görmezden gelemeyiz.İstesek de tekrar aynı huzurlu uykumuza dalamayız artık.
Bakın ne söylüyorum!
Bırakın yalnızlıktan korkup sürekli denize düşmüş gibi yapmayı,yılana sarılmaya henüz ihtiyacınız yok inanın bana.Yalnızlıktan değil özlemekten korkmalısınz...