ÇANAKKALE'NİN RENGİ

• 25 Eylül 2007 Salı 23:59:28

ÇANAKKALE’NİN RENGİ
Vatan için nasıl ölünürü gösteren yüz binlerce aziz Türk evladının yattığı yerdir Çanakkale.. Kırmızı kan çiçeklerinin açtığı, güneşin bir başka doğduğu, ayın, yıldızların bir başka parladığı, aydınlattığı, yerdir Çanakkale.. Yüreği yanık anaların, 15’lik delikanlıların,yarım kalan aşkların, kana bulanmış fotoğrafların mezarıdır Çanakkale..
Sıradan gibi görünen bir hayatın, sıra dışı bir hal aldığı, pençeleri sökülmüş, yaralı sanılan arslanın yeniden kükremesi, önüne çekilen bendlerin taşla, toprakla, imanla yeniden yerle bir edildiği yerdir bu kutlu tepe..
Azmin, vefanın, fedakarlığın, imanla doruk noktaya çıktığı ve hedefini doğru belirlemiş, o hedefe kilitlenmiş olanların önünde yolların nasıl açıldığının ispatıdır Çanakkale.. Vatanımın kilidi.. Anahtarı zafer, bekçileri kınalı Mehmetler..
Diyordu ya Koca Akif;
‘Yarab! Budur islamın son ordusu, eğer bu ordu, burada yenik düşerse, senin ismini yer yüzünde anacak başka bir millet kalmayacak.’ İnandığı değerlere vefalı, son zerresine kadar her şeyini vermeye kararlı bir millet; bu son kilidin açılmasına müsade etmedi.
Dualarıyla Mehmetçiklerin kanlarını bir nevi gözyaşı olarak sundukları çile hamurlarını yoğurdukları teknedir Çanakkale..
Çanakkale’nin ruhu kandır. Her şey kırmızı olur Çanakkale’de.. Beyaz; kırmızı, siyah; kırmızı, mavi, yeşil, sarı; kırmızı.. Yer gök, iyilik ve kötülük, her şey kırmızı olur Çanakkale’de..
‘Çanakkale Geçilmez’ i kanlarıyla yazdılar Mehmetçikler..
Ana kuzularının destanlaştığı sayfadır Çanakkale..
Var olan tüm alemlerin hayran olduğu bu mücadele sahasında, milli birlik ve beraberliğimizi kanla ispatladığımız ve her metre karesini kanla gözyaşlarıyla sulamış olduğumuz şehit tarlasıdır Çanakkale..
Kan deryasına dönüşen bu tarlada, canlarını verip vatanını, toprağını, ne pahasına olursa olsun vermeyen atalarımızın gülistanıdır Çanakkale..
Bir mertebe..
Varmak için yürümek gerek.. Yürümek değil, koşmak.. Koşmak değil, uçmak.. Uçmak değil, kavuşmak ve şerbeti içmek için her şey..
Sevginin rengi yoktur ya! Kötülüğün her renkten toplanarak içirilmek istenen zakkumun her zerresini, her damlasını ab-ı hayat olarak içtik.. Emdik zerre zerre..
Sunmadık hiç kimseye ne önce ne de sonra.. Bir zakkum.. Kasemizden ikram gören herkes hoşgörü, sevgi, insanlık.. Yudumladılar.. Kana kana..
Bir gün..
57. alay..
Varmak için mertebelerine, bir bayram hazırlığındalar.. Etraf yıkanmış göynekleriyle bembeyaz..
Ve.. Sorulur;
- Nedir bu hal?
- ‘Yarın erişeceğiz hepimiz vuslata !’ Nasıl bir his, nasıl bir karşılama, nasıl bir duruştur bu ! Şehitlik bir bayram değil, düğün değil, şenlik değil.. Daha da öte.. Giyilen o bembeyaz göynekler; bir sancak, bir bayrak misali sarılı kefendir kınalı kuzulara..
Özü inanç, sabır, azim ve ihlas.. Farklı bir iklime sahip olan, yaşayan mahşerin tüyler ürperten görüntüsüdür Çanakkale..
Ve..
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı, şehitlerimizin sevdasıdır Çanakkale..