Şöyle biraz yukarılardan bakarsak yeryüzüne...Heyecanla koşanlar,ülke sınırlarında birbirleriyle savaşanlar,ayrılanlar sevişenler ,ağlayanlar gülenler ,fakirler zenginler, haklılar haksızlar,konuşanlar susanlar,dindarlar dine inanmayanları görürüz. Görürüz ki birbirlerinin gerçeklerinden habersiz, koşuşur durur insanlar.Birbirleriyle savaşanlar ne için,kim için savaştıklarını ,neden savaştıklarını,sevenler; ayrılığın sevişmelerin ikizi olduğunu bilmeden, sevinir ağlarlar, fakirler fakirliklerinin nedenlerini çoğullukla bilmezler bilebilenlerse güçsüzlüklerinden yakınırlar,susarlar.Her çağda geçerli olduğu gibi ,haklılar daima güçlüler olduğu için haklılarda çaresizliğe sığınarak kendilerini avuturlar.Zenginler se kendi perdelerinin altında mutluluklarla yaşar gibidirler..

Biraz daha hatta çok çok yukarılara çıkıp baktığımızda herşey o kadar önemsizleşir ki;
Bu nedenle " kah ineriz yeryüzüne alem seyreder bize,kah çıkarız gökyüzüne alem seyreder bizi " demiştir Yunus..

Şu küçük yaşamın küçüçük bilyesinde geçirdiğimiz ömrümüzü kavrayabilmek için, Yunus gibi düşünmeliyiz , savaşmamak, ayrılmamak,fakirleşmemek,zenginleşmemek,hazsızlık etmemek ,hakkımızı yedirmemek,küçük bir azınlığın değil çoğunluğun mutluluğu için uğraşıp üretileni hakça bölüşmenin yollarını bulabilirsek,bu küçük mavi bilyenin üzerinde geçireceğimiz kısacık zamanı mutluluklarımızla uzatabiliriz..