farazi gün_lük

• 25 Eylül 2007 Salı 13:11:13

trajik hikayeler anlatan birini dinliyorsun
her şey elinde önü açık
ama bilmiyorsun o trajediye aşık!

günlerin hiç bir önemi kalmadı artık. ben her gün ayrı deliriyorum.(yine de susmuyor)
dünlerden birinde kalbim acıdan bir sızı çekti. bugunse büntem rahat durmadı yer ayağımın altında sallandı.aklımın sesini susturmak için her yerin yerli yerine oturmasını beklemek için uzandım yere. elimi kafama götürdükçe ağrıyordu sanki.içimde ayrı bi ağrı... hergün akşamın olmasını beklerken benim beklediğim saat daha kapıdan girer girmez beni yaralarken;işte ozaman çatılıyor kaşlarım, bakışlarım yorgunluk yerleşiyor ozman benim yerime:ben sus pus ! düşünüyorum benim kocam hakaret etmemeli,öyle bi sevgilim olmalı ki küfür çıkmamalı ağzından beni yaralamamalı..
sonra gece çöküyor iştahla hazırladığım yemek kaşıkta sallanıyor. her şey herkes üzerime geliyor ben içerilerime kaçıyorum!!
ağzımı açar açmazsa kırıcı oluyorum.kendimi haklı görürken o sahnede:(