Sevgi herşeyimiz aslında.
Varoluşumuzun özü. Sadece bizim değil gördüğümüz her şeyin varoluşu bu duyguya bağlı. Tersten gelirsek daha iyi anlarız. Rab sevmeseydi Habib’ini yaratırmıydı ve onun adına kainatı. Habibullah denir miydi Hz. Peygamber’e. Nefret yüklü olsaydı kainat bir arada bulunur muydu var olan her şey. Verir miydi arı balını veya alabilir miydi çiçekten gıdasını.
Oysa ne kadar az kullanıyoruz bu kelimeyi. Ne kadar az söylüyoruz birbirimize veya bu kadar mı azaldı kalbimiz de yeri. Nefret bulutları hakim yüzyılımıza. Bombalar karartıyor gökyüzünü ve kalbimizi. Sahte kahkalara çocukların ağlama sesleri karışıyor. Gül bahçeleri toplu mezar. Sevgi mahzeni kalblerimiz nefret yuvası.
Halbu ki bu değil olması gereken. Sevgi ağı kurulmalıydı mutluluk adına. Sevgi doldurmalıydı her kuytu köşeyi, her boşluğu, her sessizliği ve kimsesizliği. Nefret, kin, öfkeyi sevgi denizinde boğmalıydık.
Biliyorum hepimiz seviyoruz aslında. Hatta onsuz yaşanması bile imkansız. En zalimlerimiz en vahşilerimiz bile bir şeyleri seviyorlar. Ama nedense çok az kullanıyoruz bu kelimeyi ve çok gizliyoruz sevgimizi. Şimdi seni seviyorum desek her gün konuştuğumuz, görüştüğümüz dostumuza, akrabamıza, çocuklarımıza vs. onlar nasıl karşılayacak acaba. Kocaman gözlerle bize mi bakacaklar yoksa onlar da aynı şeyi bize mi söyleyecekler. Muamma. Demek ki deneyimimiz fazla değil. Daha uçuk bir şey yapsak az görüştüğümüz, arada selam verdiğimiz, alış veriş yaptığımız birine söylesek. Kim cesaret edebilir değil mi? Daha uçuk bir şey deneyelim desem hiç tanımadığımız birine söylesek. Veya biri bize söylese. Çok garip değil mi. Bir arkadaşımız bize sevdiğini söylüyor. Hemen aklımıza gelen ilk şey ne olur acaba? Herhalde benden bir şey isteyecek galiba, bana aşık mı olmuş bu şimdi, durup dururken bu nerden çıktı vs. gibi binlerce söyleyene göre farklı yorumlar gelecek peşi sıra. Ben de seni seviyorum demekte çok zorlanacağız.
Halbuki küfür daha yaygın aramızda. Birini küfrederken görsek hiçte garip gelmiyor bize. Bize küfretseler karşılığını söyleyiveriyoruz hemen.
Gelin sevgiyi hapsetmeyelim içimizde. Kalbimizin en güzel duygusu kuytularda gizli kalmasın. Sevgi sözcükleri yadırganmasın. Hangi sevgi kötü olabilir veya sevginin ne kötülüğü olabilir. Çıksın meydanlara doldursun kainatı. Nefret bulutları yerini bembeyaz sevgi yağmurlarına bıraksın. Hayat versin hayatımıza. Söyleyelim tanıdık tanımadık herkese.
Yeni selamımız seni seviyorum olsun, sevgi olsun.
25/09/2007