Karanlıklardan az çok korkarız. Bilinmezliği, belirsizliği temsil eder karanlıklar. Işıksız bir yol… Dibini göremediğimiz bir göl… Karanlıkta zor zor seçilebilen bir ağaç…
Oysa bize öğretilen atımızı karanlığa sürmememiz oldu en başından beri. Sorgulamadan uymamız gerektiği…
Halbuki yaşamımız da karanlıklar gibi belirsizliklerden ibaret değil miydi?
Geldiğimiz yer belirsiz, gideceğimiz yer…
Zaman çizgimizin ortasında kalan anlar da belirsizliklerden ibaret. Yarınlarımızı kurtarmak için yıllarca aldığımız eğitim, eğitim yıllarımızın arkasından gelen iş,meslek,kariyer…
Evlilik,çoluk-çocuk, ve diğerleri…
Peki, kapkaranlık belirsizliklerle süslenen bu yaşamı yaşanabilir kılan, var oluşun tek nedeni olan ‘Sevgi’ye layık olduğu değeri veriyor muyuz? Yoksa onu bulamıyor, bulduğumuzda da çok çabuk mu kaybediyoruz?
Bir bulabilseniz, tutabilseniz onu…
Sevginin, kilitli bütün yürekleri açabileceğini görecek, hayatınıza nasıl mutluluk getirdiğini göreceksiniz...
Anlamsız kavgaların, sonu olmayan çekişmelerin, sevgiyle nasıl bertaraf olduğunu his edeceksiniz...
Sevgili Dostlar!
Sevgiyi ve sevgiliyi, sevmeyi ve sevilmeyi yeni baştan düşünmeye, her şeye yeni ve farklı bir açıdan bakmaya, hayatı farklı yorumlayıp farklı değerlerle yaşamaya ne dersiniz?