KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
HAYATIMDAN BİR KESİT 3
Sabahları dek nöbet tutan yaşlı gözlerim ve içimde bitmeyen dayanılması zor yanlızlığımın sızısı var.Odamda kanayan yüreğimle erişilmesi bir hayale umut bağlıyordum.Kulaklarımda yankılanıyor söyleyemiyordum.Sevgi,mutluluk dudaklarımda yığılıp kalıyordu,ardından elem duman olup sarıyordu umutsuz kalbimi.
Kuruyacakmı göz kırlarımdan damla damla dökülen zehir yeşili yaşlarım.Lanetler yağdırıyorum bu kötü kaderime.Günler uzadıkça saatler geçmez oluyordu,yanlızlıklar içerisinde anbean boğuluyorum.Koca evrende yerle gökkubbe arasında bir toz gibi kayboluyorum.
Doğa yeşile dönüşürken hayallerim deniz oluyor gözlerimin önünde,çırpındıkça içinde boğuluyorum.Bir kasırga gibi esiyordu isyanım.Çıkmayan sesimle çok...çok uzaklara sesleniyordum,lâkin ıssız dağlardan,kimsesiz taşlardan başka duyan olmuyordu figanımı.Hiç bitmeyen hayallerimle kızıl güneşin mor dağların ardından yükselişini seyrederken bir duman yükseliyordu dağların eteklerinde.Gözlerim o noktaya takılıp kalıyordu.Canım yürümek istiyordu taa...hayatın düğümlendiği noktaya kadar.
Neden herkes hor görüyordu beni,neden uzak duruyorlar,kaçıyorlar benden.Suya düşmüş bir söğüt dalı gibi salıvermişim naciz vücudumu hayatın akışına.Engin ovalarda kervanım yürümez oldu.Kaefe kapatılmış tutsak bir kuş gibi acı çekmeye mahkummuyum?Yoksa tenha bir yere geçip mutlu insanları hayal edip hüngür hüngür ağlamalımıyım? bilemiyorum.Hayatım uzun bir intizar olmuş.Karanlık bir kuyunun dibinden ellerimi yarenlere uzatıyorum ama boşuna.Neyazıkki uzanan çaresiz titrek ellerimi kimse tutmuyor,kimse feryadımı duymuyor.İmdadıma koşmak bir yana derdin ne diyen bile olmuyor.Böyle bir dünyada,böyle insanlar arasında yaşamaya mecburmuyum?
S O N
MEHMET ÖZTÜRK
RIZE/KALKANDERE
YORUMLAR
mecburuz yaşayacağızda tam birisyan her şeye isyan bir dizi vardı orada alayına isyan diiyordu aynen öyle alayına isyan isyan edincene oluypr aman sen isyan etme hrşeyi gönlüne göre yaparızmı diiyorlar hayır yaşıyacağız isyanlarımızla kaçarı yok göçeri yok tebrikler güzeldi
parkbeni
Neden herkes hor görüyordu beni,neden uzak duruyorlar,kaçıyorlar benden.Suya düşmüş bir söğüt dalı gibi salıvermişim naciz vücudumu hayatın akışına.Engin ovalarda kervanım yürümez oldu.Kaefe kapatılmış tutsak bir kuş gibi acı çekmeye mahkummuyum?Yoksa tenha bir yere geçip mutlu insanları hayal edip hüngür hüngür ağlamalımıyım? bilemiyorum.Hayatım uzun bir intizar olmuş.Karanlık bir kuyunun dibinden ellerimi yarenlere uzatıyorum ama boşuna.Neyazıkki uzanan çaresiz titrek ellerimi kimse tutmuyor,kimse feryadımı duymuyor.İmdadıma koşmak bir yana derdin ne diyen bile olmuyor.Böyle bir dünyada,böyle insanlar arasında yaşamaya mecburmuyum?
Bunlar benim buhran dolu duygularıma tercüman olan sözler olmuş. Çok da şiirsel yazmışsınız biliyor musunuz? Bir arkadaşım "İnsanoğlu o kadar dayanıklı bir varlıktır ki en amansız hastalığa karşı direnir ama bir o kadar da dayanıksızdır ki en ince hastalığa karşı duramaz" derdi. Mevlam sırtımıza yükleyeceğimiz kadar dert veriyor. Çaresi bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmek ve kabullenmek galiba. Saygılarımla güzeldi....
Evet, mecbursunuz, mecburuz.
Rüzgarsız ortamda yetişen ağacın kökü, hırçın ortamda yetişen kadar derin değildir.
Böyle böyle büyümek zorundayız.
Saygı öncelikli sevgiler.
Güneş hep sıcacık doğar sabahtan akşama kadar. Bazen yağmur canını sıkar, bazen kara bulutlar bazen şimşek ama o bir yolunu bulur ve bulutların arasından kafasını uzatarak güler.
Güneş kadar aydınlık ve güzel günler dilerim. Güzel bir yazıydı. Saygı ve selamlarımla..
Arkadaşım, Yüce Allah bize bu canı emanet etti ve emanete hıyanetlik etmeyip, ölünceye kadar yaşamak zorundayız.
bu hayatı zehir etmekte, gülistana çevirmekte bizim elimizde. Bize uzaman dost ellere bizde uzanalım. Dostla düşmanı ayırmasını bir şekilde öğrenelim.
Nasıl ki siz kötü değilseniz, başka iyi insanlar da mutlaka vardır. O insanlara bir şekilde ulaşıp arkadaş olalım. Yarınlara umutla bakalım.
En azından kalemimizle dost olmayı deneyelim. Hep hüzün yazıp içimizi karatmayalım. Bazen de masal tadında yazılar yazıp, hem gülelim. Hem güldürelim...
saygılarımla....
parkbeni
anlatılması çokzorşeyler teşekkür ederim
