KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2330 Okunma
- 12 Yorum
- 0 Beğeni
KİM ANNE , KİM HAYVAN ?
Terkedildiklerini çok duyduk bebeklerin,çocukların anneleri-babaları tarafından. Onlara insan deniliyordu. İnsan olmayanlara hayvan deriz. Hatta insan olarak yaradılan bazılarını kIzınca hayvana benzetiriz. Hayvan olmakla suçlarız. Kediler,köpekler,kuşlar hayvandır bizim için. Çoğumuz taş atar,horlar,yanımıza yaklaşmasını,bize kuyruk sallamasını bile istemeyiz. Üzerimize işeyen bebeğimizi öper koklarız da yakınımıza pisleyen bir kuşu,kediyi,köpeği fena halde azarlar belki de döveriz. Evimizde iseler eğer,kovarız,sokağa bırakırız. Hayvandır çünkü onlar, biz ise insanız.
Avustralya’dan bir haber geçti televizyonlar ; duyanınız olmuştur. Benim kadar hatta
daha da fazla etkileneniz de olmuştur mutlaka. Ben duymayan ya da etkilenmeyenlere daha fazla hitap etmek isterim.
Yangın bir evi sarmış. Ev alevler içinde yanıyor. İtfaiye yetişip evin anne ve çocuklarını
kurtarıyor. İçeride bir köpek...karton bir kutunun başında inatla bekliyor...anlayanlar
için ağlıyor aslında...yardım istiyor onlardan.
Anlayacağı dilden çağırıp yangın yerini terketmesini bekliyor itfaiye görevlileri. O, inatla
bekliyor kutunun başında..kendisini helak ediyor..ateşler ona ulaşmak üzere..
Dikkatlerini çekiyor adamların. Yanına yaklaşanlar, onun beklediği kutunun içinde dört tane kedi yavrusu olduğunu görüyor ve kurtarıyorlar.
Köpek baygın düşüyor..Oksijen desteğiyle yaşama döndürüldüğünde ilk aklına gelen yine
kedi yavruları oluyor . Kurtulduklarını gördüğünde, diliyle onları dakikalarca yalayarak sevincini belirtiyor..
O, bir köpek..biz ona hayvan diyoruz...sokaklarda sürünüyor,çöplerde artıklarımızla besleniyor...Korumaya çalıştıkları ise kedi yavruları..Biz onlara da hayvan diyoruz..
Hemcinsi bile değil köpeğin.. Ama o, onları korumak için alevlerin kendini sarmasını göze alıyor..
Anneler ! İnsan anneler...Çaresizlik,yoksulluk,cehalet diyerek nasıl bırakabiliyorsunuz
yavrularınızı ...camii avlularına,sokaklara,çocuk yurtlarına ?....
Köpekler kadar olamıyor musunuz ? İnsanlığınızı bir sorgulayın o zaman !
Belki cehalet,belki yoksulluk ama maalesef ben de, çocuklarını terk eden bir annenin
çocuğuyum işte ! Belki de bu yüzden böylesine etkiledi bu olay beni !
Bir daha sorgulayın insanlığınızı....anneliğin kutsallığına ne kadar layık olduğunuzu bir daha sorgulayın....İnsanlıktan vaz geçmiyorsanız eğer, sahip çıkın yavrularınıza..canınız pahasına da olsa sahip çıkın..Her çocuk anne ve babasıyla birlikte olmak ister. Aç olsa da,
soğuktan donsa da annesiyle-babasıyla birlikte olmak her çocuğu mutlu eder...
Sahip çıkın yavrularınıza..koruyun kollayın onları...En azından, o köpeğin kedi yavrularını
koruduğu kadar koruyun yeter !...
Fikret TEZAL
YORUMLAR
.....anaların emeği ödenmez......cennet onların ayaklarının altındadır....tabi sözümüz ANA olanlara ....analığı oynayan soytarılara değil....herkes doğurur ama ana olamaz....tebrikler duyarlı kalem....yazınız anlayanlara tokat gibi....saygılar
Güzel bir yazıydı,
Keşke herkes duyarlı olabilse, keşke herkes hayata getirdiklerine hakettikleri gibi davranabilse. Keşke herkes vicdanını sorgulayabilse. Keşke,keşke,keşke...
Tebrik ediyorum.
Saygı ve beğenilerimle.
Böyle duygusal olaylara sık sık şahit oluyoruz, keşke bazı vicdansız hanımlar da dediğiniz gibi, çocuklarına sahip olsalar.O dört ayaklı dostlarımız gibi.
Paylaşımınız için teşekkürler, Ramazanınız mübarek olsun.
Her haliyle olması gereken Üslüp,Edebi taşmayan tavır,Çok ta güzel bir yazı.Yüreğimi rengine boyar dahada silmem.Ellerinize sağlık.sevgi ve selam.
insan bir kere çocuk oluyor ve bir kere büyüyor ömrü hayatında...
o yıllara duyduğunuz özlem öylesi aşikarki
içinizdeki o çocuk hala o günleri deli gibi geri istiyor sanki....Anneli günleri...Anneli günleri...
bu gün yeniden bir çocuk olsam ve kanayan dizlerimi okşasa elleriyie Annem der gibi..
buraya Hz Peygamberin yaşadığı o derin Anne özlemini yazmak istiyorum müsadenizle...o Gönül Sultanı sevgilimiz bir gün çokca fazla hüzünlenir ve gözlerinden mübarek yaşları sülüverir yanaklarından aşağı...
Sahabe sorar...neyiniz var ya Rasullallah....ağlar güzeller güzeli Peygamber sav ve cevap verir....
ve derki,dilerdim Annem veya Babam onlardan biri hayatta olsaydı ve bana, ben namaz kılarken "Muhammed" diye seslenselerdi ve ben namazımı bozup onlara efendim diye cevap verebilseydim...
evet Anne ve Bbaba için Allahın huzuruna çıktığı namazı bozmayı dahi göze alıyor......
hayat bu işte.....kutluyorum....
Ramazanı şerif ayınız sağlık afiyet ve bolca mutluluk getirsin inş....saygı duamla....
Kutlarım dost kalem. Güzel soru sormuşsun.
Senin bu duygu cinnetin onlara vız gelir.
Onların kendi adi gerçekleri ve üzerinde çok çok büyük baskılar vardır.
Ne dini ne ahlakı ne de insaniyeti düşünecek durumda değillerdir.
Çiğ gerçekleri o an o yavrudan kurtulma paranoyasına dönüşmüştür.
Yüz bin yazı yazsak ve nasihatler etsek de vız gelir.
Duyarlı yüreği kutlarım.
Elbette yapılabilecek bir şeyler yine de vardır. Hele bu mübarek ayda.
Selamlar.
Tam puan.
sadece teşekkür etmek istiyorum.gerçekten çok önemli ve hassas bir konuya değinmişsiniz.ama malesef bizlerde bazı duygular ve sorumluluklar gelişmediği için daha doğrusu hayatta olmamızın manasını düşünmediğimiz için insan olamıyoruz işta.
Fikret Bey yazınız çok anlamlıydı. Sizin fikirlerinize ben de aynen katılıyorum. Her çocuk anne şefkatiyle büyümelidir. Örnekleriyle ve anlatım tarzıyla güzel bir yazıydı. Tebrik ederim. Saygı ve selamlarımla..
Güzel bir yazıydı ve bu yazıyı, çocuklarını sokağa yada cami avlusuna bırakan anneşlerin okumasını isterdim. Hassasiyetiniz için tebrik ediyorum. Saygılar
Anneler...Annelik...Anne...Benim için en kutsal ve sevgi duyulası şeylerden biri...Anne dediler mi ağlarım ben. İsterlerse fıkra anlatsınlar.
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!...
N. FAZIL KISAKÜREK
Annelik böyle bir şey işte...Şiirler yazılır, ağıtlar yakılır, türküler çalınır. Üç beş kendini bilmez kadın yüzünden bu mertebe asla lekelenmez...O yüzden emin olun yer yüzü anneler sayesinde ayakta....
Saygılarımla.
aynur engindeniz tarafından 8/11/2010 1:01:51 AM zamanında düzenlenmiştir.
