YEŞİL DERSLER

• 10 Ağustos 2010 Salı 01:33:17

YEŞİL DERSLER

“Men tâ senin yanında dahi hasretem sana!”

İstiyorum ki hep bu mısra dolaşsın ince gülümsemeler bırakan kalınca dudaklarında.Sevdamızın asırlara seslenmesi için yaşam boyu şiir dökülsün bahar çiçeklerince...

Mutluluğun kitabını yazalım seninle...Yazarı ikimiz olsun...Cümle be cümle bizimle dolu olsun, bizi anlatsın...Aşkımızın giz dolu bahçesini en geniş anlamlarıyla açıklasın nilüferler sevginin devrik cümleleriyle...Yaseminler imrensin,nergisler bakışlarımızdaki ışıltılara dalıp dalıp boyun büksün... Nehirler akarken balıklara anlatsın hikâyemizi...Bulutlar gökyüzünde destanlaştırsın efsanemizi...Öyle ki, biz yürüdüğümüzde akarsular yürüsün,dağlar yürüsün,bahar yürüsün tılsımlı rüyâlar ülkesinden gamzelerimize doğru tatlı bir meltemle...

Yeşil bir edebiyat sergileyelim seninle...Gâzel sen ol,gâzelserâ ben...Bakışlarda birleşen iki kalbin saniyede kaç beygir gücünde attığının akrostişini yazalım...Kafiye gözler üstüne kurulsun,ölçü servi boylarımız addedilsin...Mesneviler yazalım,kasideler okuyalım sonra...Bilirsin ki uzun olur mesneviler, bizimki de sonsuza dek sürsün...

Kendimizin Nedim’i olalım seninle... “Lâle” devrinde bir dem sürelim,duygusal akıntılarda hayal iklimlerine yelken açalım...Parolamız “Kırmızı Lâle” olsun,kırmızıyı yaşayalım...

“Haddeden geçmiş nezâket yâl u bâl olmuş sana
Mey süzülmüş şişeden ruhsâr-ı âl olmuş sana”
gazeline nazire yaparcasına ince davranışlar sergileyelim;kadehimizi “Nedim’e!” deyip kaldıralım...Ki ruhu şâd olsun...

Sadece edebiyat mı?..Hayır!..

Matematik çalışalım biraz da,seninle!...Heyecanlanma sebebiyle hızlanan nabızlarımızı toplayıp bölelim.Elde kalan,ikimiz olsun... “Pi” sayısı gönlümüzün zümrüt yeşili anahtarı olarak dursun kuytu köşelerde,yeri gelince kullanırız diye...Ve özellikle gözlerimizin buluşma polinomunda varsın x ve y’ler uçuşsun dursun...X ben olayım, Y sen...

Biraz da coğrafyamız olsun yakutî ormanlara hükümran...Rastladığımız her ağacın her dalına kalp resimleri çizelim:Adımızın baş harflerini yazalım dallardaki yüreğimizin orta yerine:G ve B...Gül ile Bülbül..Bilirsin ya bu mazmunun asırlar süren efsanesini...Bizimki de aynısı olsun...

Sadece ikimizle dolu bir ada...Etrafı kumsal olsun... Birbirimizin adını yazalım sahilin kumlarına, deniz varsın asabi bir şekilde silsin yazdıklarımızı;biz yine yazalım...Dizlerimizde derman tükeninceye dek atardamarlarımızın yansımasını çizelim usta bir ressam titizliğiyle...Digital hayallerle bezeyelim çevresini kutsal ışığımızın...

Bütün dersler aşkımızın cihana sığmayıp uzaya taşan serüvenini anlatsın...Yıldızlar da alsın bu sevdadan payını;ışıltısını...Kendini ısıtsın yaktığımız ateşle güneş...

Ve nihayet şiirlerin o binbir gece masalları kokan büyülü havasında sarmaşıklarla örtelim üstümüzü, sonsuzluğa uzanan yolda Bâki’nin dizeleri dökülsün sarmaşıklarımızın üstüne:

“Bâki kalan bu kubbede bir hoş sâdâ imiş””