Varlığında gözlerinin seyrine dalıpda,her fırsatını yaratıp da bu iki özel kelimeyi bağıra çağıra söylerdim sana.(SENİ SEVİYORUM) Sende hoyratca yeter artık biliyorum deyip de kızardın ya bana.Artık ne kız nede yorma seni.Duyamayacaksın benden asla bu iki kelimeyi.Rahat ol rahatsız etmeyecek sevgi sözcüklerim seni.
Şimdilerde ise geride kalan nemi?Özgürsün bensizliğin de,keyfini çıkar yokluğumun.Gez, toz,eğlen hatta yeni bir Aşka aç kollarını.Unutmaman adına sana düşen,bulamayacaksın seni benim kadar çıkarsız seven.
Sonrasın da kanacak aldanacaksın boşluğumun tuzağında,başka bir tene.İlk başlarda hoş gelecek kahrolası varlığı.Gözleri parlak,sözleri kıvrak,ve canbaz edasıyla kokacak aklını çelen parfümü.Ama sen kadar nankör ya zaman,yelkovanla akrebin birbiriyle savaşırcasına geçecek zaman.Ve o gün anlayacaksın
ne kadar kandırılmış olduğunun doğruluğunu.Yollarının çıkmaz sokağın da,maskesi düşmüş çehreler karşılayacak seni.Yediğin şamardan olsa gerek afallayıp kalacak,içinin ürpertisin de,bir kabusun varlığından meded umacaksın.Lakin ne kabusdur yaşanan ne bir rüya.Sen hakettiğin yerde bitmişliğinin orta yerinde uyanacaksın.En önemlisi bensizlikde,istediğin özgürlükte,ama asla gerçekten sevilmeyecek bir ömüre sahipsin.Neyse uzun etmeyeyim sevgili,hiç bir lezzet tutamayacak,ellerimle hediye ettiğim yüreğimin yerini.
Benmi?Bildiğin yerde gözlerimin körlüğünde,ve tüm saflığımla,seninle ama sensizliğimin orta yerindeyim sevgili....