Durgun denizin ,engin dalgaları üzerinde ve altın sarısı güneşin altında uzanıyor hayallerim .Sendelliyor teknem üzerinde yalnız kalınca .Kısıyorum gözkapaklarımı ,dalıyorum oldukça kavisli olan derin düşüncelerime .Nefesimi tutup kaçmaya çalışıyorum kendimden uzağa ,zorluyorum kalbimi ,bir ,tek... biraz daha ... hadi ... şimdi ... evet oluyor , yoo hayır ! Derken bütün hüzünlerim birbirine karışıyor ve kesilirken hızım mecburen dönüyorum ait olduğum yere ...

Bu bir tür düşünce ,süzülüp akmak istiyorum şiir kokan mezsimlere ve büyük bir tutkuyla seviyorum gününü yalnız geçirmekten nefret eden insanları ! Farkındayım aslında ,tüm kaygılarım kendim için . Ne kadar yükselsem de narin ayaklarımıngökyüzüne değmesiyle altından kıvılcımlar çıkarak yere sürtmesi bir oluyor ! Saniyelik tadıyorum mutluluğu senin anlıyacağın ...

Hayatın vücuduma zımbaladığı yalnızlıklar , sevince değdikçe ardımda bıraktığım uzun ve dümdüz çizgilerde son buluyordu . diğerleri gibi olmak mı zordu ? yoksa kendin gibi kalabilmek mi? bu kemik yığını benlikler buna anlam veremiyorudu ! sadece öğrenmek istiyordum , ’eğer bir şeyi öğrenmek istiyorsam kaç yola başvurmam gerekiyordu ? ’ ya da ’öylece otursam koltuğumda ayağıma gelirmiydi bilgi ?..


Zaman geçtikçe aşama kaydediyordu yeteneklerim . Fakat aniden yük alıyordu tüm kontrolü elimden ! Ben ’Önceden neysem şimdide o muydum ? ’ yoksa ’ önceden olduğum gibi mi olmaya çabalıyordum ? Cevabı meçhul sorularımdan biri sadece ...

Düşünüyorum da ,Yaşamak için ne çok neden var aslında ! İşe gidip gelen o rutin insanların etrafında ,dönüp dolaşmaktan daha cazip nedenler de var hayatta !
Cahiliyetimizi kırabiliriz hepimiz ,yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimize dönüp kendimiz olabiliriz ! Başkasına benzemeye çalışmak oldukça gereksiz !
En önemlisi ise özgür olabiliriz bizi kendimizden vazgeçiren kurallardan vazgeçip hayatın dallarına asılabilirz..!