YAŞLILARIMIZ

• 8 Ağustos 2010 Pazar 11:36:31

Yaşlı kadın,dışarıdan baktığınızda çok asabi dedirtecek kadar ciddi bir yüz hatlarına sahip.Ama,sizi fark edecek kadar yakınına vardığınızda nasıl da değişiyor hali!Yüzü,bu kez tüm sevecenliği ile gülümsüyor ve zorlukla kaldırdığı elleri ile sizi selamlıyor.Her kimi görse aynı şekilde,tüm gün bıkıp usanmadan,sanki bir iş edinmiş kendisine.

Şehrin kasvetli havalarda daha da artan yalnızlık duygusu insanları kendi evlerine hapsederken,etraflarına yabancılaşan insanlar,adını bilmesem de yolumun üstündeki o eski tek katlı evde pencerenin önündeki pamuk ninenin haliyle tutarsız bir şehir insan manzarası sunar bizlere.Yalnızlaşan insanlarla yalnızlıklarında yakınlaşan insanlar!

Düne kadar belki o da bizlerden biri gibi davranıyordu da,şimdi buna isyan edercesine elinden geldiğince yalnızlığını paylaşmak istiyordu.Çocukluktaki sorgulamasız önyargısız yakınlaşmalar yaş ilerledikçe ne denli yoğun hatırlanıyor olmalı ki,yaşlı kadın tanıyıp tanımadığına bakmaksızın herkese aynı duyguyla el sallıyordu.

Onlar;fark edebilsek,şehrin sıcak ateşleri olurlar bidonlardaki gibi yakılan,sahilde sohbetleriyle.Biz gidiyorken,geldikleri yollar hep aynı,giden de gelen de farklı isimlerle çağrılsalar da gidilen de hep aynı!

Bu sabah yine onu elleri cama dayanmış selamlarken,sevgisini gönderdiğinden hoşnut halini görüp mutlu oldum.Gecenin karanlığındaki fener sönmemiş;yerine kendisi gibi birini bırakmadan da gitmeyecekler.Onlar aslında görebilsek her yerdeler.Eski toprak insanı onlar;insan sevgisiyle yoğrulmuş,sevgi dünyasının meçhul değerleri.