Bugün Baharla Konuştum

• 8 Eylül 2006 Cuma 16:53:33

Bugün baharla konuştum../ hem de akşamın tam da şu saatleri
Dedim ki../ heyyy bahar ne de çabuk gelir geçersin
Dedi ki../ ehh insan ömrü işte, neylersin!!

Sonra oturdum yanı başına ../ güzel entarisine dokundum..etekleri papatyalı ve ortası beyaz göbekli bir de sinesine..saçlarını sorma gitsin..hep dalgalı, hep seferi../ yolların adı gibi../ bazen siyah asfalt rengi, bazen kahve, bazen uzun uzayı da tan rengi…ama hep canlı, hep rüzgar yönü uçları..!

Dedim ki../ heyyy bahar neden hep bitmelere gidersin
Dedi ki…/ ehh insan ömrü, neylersin!!

Onca kehanet okudum ona../ onca yaşlı çınarlar dinledi…bazen yağmur geldi soluklandı cılız bedenimde, bazen sert rüzgarlar şamarladı ensemi..ve bazen kuşlar da mırıldandı bestemi!! Bereket aktı üzerimden, gideceğim yöne doğru..hiç dönüp de bakmadı;

Dedim ki../ heyyy bahar, neden bitmişliklerdir gübren, solgun bir yaprakta ne bulursun yada çürük bir ağaç gövdesinden nasıl da tap taze yeşerirsin!!
Dedi ki../ ehh insan ömrü, neylersin!!

Sonra dönüp gitti../ ardına baktı / geleceğim der gibi…o hep genç haliyle, bense bir yaş kaybetmişliğimle, yüzüne baktım…ve gitti..işte yine bir Ağustos sarhoşluğu / güller de açtı ama hepsi solgun, hepsi yalnız ve hepsi bir başka gonca peşinde..aynı dalda gonca kalmak en çok güllere yakışıyor; bilir misin!!

Gönül istiyor ki ( ve bu gönül kelimesi hep kurcalamıştır aklımı) hayatta sadece bir kelimeye sahip çıkılsın..oysa o kadar savrulmuş ki mangal külleri../ hiçbir kelime uzamıyor bu sıcakta..kaldırıp altına bakasım geliyor bir tatlı tebessümün ama hep eksik dişli kahkahalara dönüyor gördüklerim..

Hani diyorsun ya şair ‘’ kilitlenecek gözlerim’’ ve ‘’ bir ses arayacağım, düşle yaşam arası’’ O ses kimin sesidir ki, açar mı kapatılmış umudu, kaşa değer mi kirpik…ya süresi ! veya adı ne olur ki açılmaların, bir çiçeğe benzeyecek hali yok ya…bir ömre kaç çiçek sığar ki. Bilir misin….hep güneşe bakar ayçiçekleri…oysa geceler boyun bükmek için mi var..güneş ömre gecede doğar mı / ne dersin…yada ‘’ özlemse beklemek’’ hangi yanına sarılmalı..

Umudu dilimize dolayan yaşamdır değil mi!! Kavuşmalara doğru uzanan, kazanımların silahıdır belki de..ha gayret diyebilmenin tetiği midir umut!! Göçen bir damın altından çıkabilme dürtüsü, solan bir bahçeyi yeniden yeşillendirme derdi../ uçuruma yuvarlanmış düşlerin parçalanmadan tutunabilme gayreti midir umut!! Kapı eşiklerinde gezinip, kedilerin aradığı her neyse…bizimde her kapı zilinde, her telefon da, her mektup da, her penceremize yansıyan ışıkta aradığımız aynı mıdır!! Yoksa kediler bulamadıklarını, biz ise kaybettiklerimizi mi arar dururuz…ve bunun adına hayli uzun bir kelime olan umut adı mı koyarız…/ özlem kaybetmenin / kaybedilenin neresinde durur ki!! Bilir misin hiçte şık durmaz!!

Kendimi yaşamanın bir anlamı olmalı../ kendime verdiğim sözlerin de tutunduğu uçuk cümleler düşmeli söylemlerimin ortasına..ki insan değer verdiklerini pazara çıkarırken, kendi yüzündeki domates rengini de görmeli..çürümeye yüz tutmuş hormonel kimyasıyla asaleti enjekte edemeyiz umuda…ve tezgah üstü sattığımızı geri alamayız asla aynı fiyata!! Ne faydası var ki öldüğümde baş ucuma dökülen suyla ayılmamın verdiği geri dönme hırsının…ne faydası var o an evet bitti demenin…ya da dışarıdan gelen kısık ve anlamsız notalı sözlerin..benim kendi kaybettiklerime yanmam mıdır umudun ta kendisi! Veya bir daha asla dedirten kelime midir aslında../ uzun kuyruklu bir uçurmanın ipi ne kadarsa mesela!!

Şimdi öylece bakıyorum satırlarına../ öylece suskun kalıyorum kelimelerin gözlerinde!! Anlama isteğim kendimi avutma çabam olacak…belki de şizofren yanıma askıntı olacak içindeki gizli ışık../ ama hiçbir manaya asılmayacağım kiraz dalları dururken..ve kırmızı gözlerle uyuyacağım bu gece!!