bir huzurevinin kütüphanesinde dört ciltlikyeşil kapaklı kitabı içeriğine bakmadığım için uzun bir zaman ilmihal sandığımdan okumadım ancak zamanın akmadığı sıcaktan bunaldığım bir gün okuma salonunun serinliğinden dolayı ilk sayfayı çevirdiğimde içinde kısa öykülerden oluşan oldukça eski basım makaleler karşıladı beni,1995 yılında kaybettiğimiz bu güçlü kalem için Kahramanmaraş yerel radyosunda dünyadan bir pisliğin temizlendiğini gülerek anons etmişti sunucu...

kitapları birçok dile çevrilen,kurduğu vakıfta kimsesiz çocukları okutan bu yazarın tek suçu inanmamak,oysa dinimiz hoşgörü ve sevgi dini,bana göre memleketimi ve Türk insanını ondan daha iyi anlatan bir yazar yok,örneğin her romanında toprak ağalarınının zalimliğinden başka birşey anlatmayan Yaşar KEMAL,yada Türkler bir milyon kürt ve ermeniyi katletti deyip sonrada nobel edebiyat ödülü alan, yazdıklarında sıkıcı tasvirlerin dışında sıradanlıktan başka birşey bulamadığım Orhan PAMUK,son dönemlerde moda olan Tuna KİREMİTÇİ ve diğerleri,,

Aziz NESİN1915 -1995 yıllarında yaşadı,yazdığı anılar benim hayatta olmadığım altmışlı yıllara ait ancak işin tuhaf yanı hiçbir öyküsü bu zaman farkına rağmen sıkıcı gelmiyor,sol görüşlü ama CHP’nin tek parti dönemindeki icraatlarını körü körüne savunmuyor,benzer şekilde DP iktidarının da kendince yanlış bulduğu icraatlarını yazıları ile eleştiriyor,hiçbir kitabında ben dinsizim siz de benim gibi dinsiz olun demiyor,sadece dindar namuslu geçinen bazı insanların yeri gelince ne kadar namussuz olabileceğini anlatıyor...

Ve en önemlisi yeni bir Aziz NESİN çıkmıyor...