Bir yerlerde, bir yerlerden okuyup, aklımıza asılı kalan güzel sözler vardır. Bir gün yine bir yerde kullanmak üzere yürekte saklanır ve hiç düşünmeden yarın deriz, umudu yarına erteleyip. Yarın. Belki şimdi’dir o an, belki o andır şimdi. Önemli olan gözler mi gözlerin renklerimi?
Sözler veririz, doludizgin, sözler alırız pervasız, ama özgür. Söz’de de kalsa o ince hoş’luk belki aşk’tır. Hiç bitmesindir istediğimiz. Sözler, beyaz mıdır, siyah mı, grimi?
Acı çekmenin en güzel yanı, çekmeye değer olduğu ve mutlak biteceğini bilmek değil mi, ?

Soru: Şu hayatta bitmeyen ömür ve sonu gelmeyen bir hayat var mı?

Her güzel yemek, biraz kırmızı acı katılarak tatlandırılmaz mı?
Doğa her şeyi bir renge bürümüşse, kendimize seçtiğimiz renk hangisi, duyguların rengi var mı?
Gökyüzüne yıldızlardan isim yazıp, her gün batımında tekrar okumak ne renk, gece hangi renktir, Karanlığa aydınlık bir çizgi çizmek kimin fikridir.
Aşk, sevenin gözleri, sevilenin elleriyse, bunları hangi renkle kim birleştirir. Kimin muradını kim gerçekleştirir.
Kendi gözlerimizle gördüğümüz duyguların renklerini kim değiştirebilir. Gökyüzü ve deniz, yeşil midir mavi midir, ya gri, hangi gözün yaşıdır kimde gizlenir?
Uzaktakine koşmak, yakındakinden kaçmak, aslında yakalanmak istemek değil midir?
Pembe gözlük, pembe hayal, pembe rüya, güzelliğin rengi pembe mi?
Mutluluk gerçekten saniyeler kadar kısamı, kısa olan uzatılamazsa, mutlulukta uzatılamaz mı?
Mutluluk, ayın kirpiklerine tutunarak, nereye gittiğini bilmeden kaymak mı, yağmurun durduğunda bıraktığı toprak kokusu kadar saniyeler kadar kısamı.
Acının rengi, güneşin, denize battığında, denizin aldığı renk,
Umutlar, güneşin batışının rengi, mutluluk öğle vakti, yalnızlık üşüdüğümüzde üzerimize örtündüğümüz gökkuşağı rengimi?
Ayın dolunay olduğunda aldığı renk, yani aşk, ayın içindemi gizli?
Ya sevgi? Tanrının göz rengimi?

Evet, hayır, kim bilir, belki.
Ah keşke elimde sihirli bir değneğim olsaydı şimdi…

NAZ