Her bitim aslında yeni bir başlangıçtır.Her şeyin bittiğini sandığınız, tüm ümitlerin tükendiğini düşündüğünüz bir anda, titrer ve nefes alıp verdiğinizi hissedersiniz. Yaşıyorsunuzdur.Hayat devam ediyordur.Ayrıca hiçbir ilişki de bitmek için başlamaz.Bitti sanıldığının sonrasında yaşama bağlayan, hayatı anlamlı kılan olayların başlangıcıyla yüzleşirsiniz.Nihayet geçti artık kabus dolu günler dersiniz.Sanki yeni doğmuş, yaşama yeni başlamış gibi hissedersiniz kendinizi.Gözleriniz daha bir parlak bakar, kulaklarınız daha tiz duyar, yüreğiniz daha bir başka çarpar.Değişik bir heyecan kaplar içinizi.Beklenen gelmiş, aradığınızı bulmuşsunuzdur.Olanca gücünüzle yaşama bağlanmış, tutunmuşsunuzdur.Çünkü o size böyle demiştir.Gerekli gücü vermiştir.Sevginin aşamayacağı bir engelin olmadığına inancınızla, tüm yüreğinizi açmışsınızdır.Her şey farklıdır artık.Değişmiştir yaşam şekliniz.Duramazsınız ayaklarınızın üzerinde.Uçmak istersiniz kuşlar gibi.Oysa kanatlarınızın yolunduğunu ve henüz büyümediklerini unutmuşsunuzdur.Havalanamazsınız.

Ne var ki, bu yeni başlangıcın da sizi aynı akıbetle baş başa bırakacağından habersizsinizdir.Ve nedense bunun da sorumlusu hep siz olursunuz.

Karşılıklı dualarda olmak, geleceğe dair hayaller kurmak ve sevgilerden doyumsuzca bahsetmek rutin hale gelmiştir.Her şeyinizle teslim olursunuz.Yaşamın tüm acı gerçeklerine rağmen bir saniye sonrasını düşünmeden anı yaşarsınız.Ertelemeden.Derin bir inanmışlık vardır.Tüm bedeninizi kaplamıştır bu.Bir takım evhamlar sarsa da yüreğinizi konduramazsınız.Dualarındasınız, dualarınızdadır.Her fırsatta görüşür, yaşanmamışları yaşar ve yaşatırsınız.Hayat güzeldir.Mazinin acısını çıkarırcasına, adeta geçmişten intikam alırcasına günü yaşarsınız.

Biraz zaman geçer.Eller tuşlara daha seyrek uzanır.Gözler telefondan uzaklaşır.Güne ilk açılan gözlerin mahmurluğu içinde, yıkanmamış yüzünüzle, yarı uykulu bir sesle aramalar bitmiştir.Bunlar ilk habercisidir çöküşün.Sonrasında; her fırsatta dakikalarca yapılan konuşmalar giderek azalır."Merhaba, nasılsın ve iyi çalışmalara " dönüşür ve "öptüm"le de noktalanır.Adım adım yaklaşılır bitime.Bilirsiniz ama kabullenemezsiniz.Rutindir bu durum.Konuşacak konu bulamazsınız.Bitmiştir yürekten gelenler.Dil telaffuz edemez sözcükleri.Bir zamanları düşünürsünüz.Hiç bitmeyen sözcükleri.Nereden geldiği belli olmayan...Ama artık öylesine sıradanlaştırılmıştır ki, kolay söylenenlere terk etmiştir yerini...Canımlar, aşkımlar, öptümler ve seni seviyorumlar.Birlikte yaşanılanların koca bir yalan, bir riya olduğunu anlarsınız.Ve gözleriniz nemlenir.İçiniz burkulur.
Oysa, vazgeçilmezdi hani...onsuz olunamaz, nefes alınamazdı hani...ve hep dualardaydı...Çok, çok uzaklarda olunsa bile özlenmeyendi o.Çünkü uzakta değil her daim yanınızda biliyordunuz.

Günler geçer, görülen rüyalara göre yönlendirilir yaşam.Ve en dürüst olanın kendiniz olduğunu varsayarak suç ve yetersizliği hep karşıda ararsınız.Dualar yerini beddualara ve hatta küfürlere terk etmiştir artık.Oysa, tüm olumsuzluklara rağmen yaşanılanların hiç mi hatırı yoktur.Ve bir zamanlar sevdiğinize inandığınızın kötülüğünü nasıl ister o yürek.?Düşünürsünüz; hani nerede bizim o ölümsüz dediğimiz sevgimiz.Hani nerede o anahtar?Başladığı gibi bitmiyor ilişkiler.Anlarsınız, kanınız uyuşmamıştır.Ve HER ŞEY PARÇA PARÇA BİTMEYE MAHKUMDUR...Yaşam bile...Parça parça...

Boşuna değildir aramaların seyrekleşmesi, boşuna değildir sözcüklerin yitirilişi...Birlikte olamamalar.Yoktur değişen bir şey...Siz hödük (!) o mükemmeldir.Yaşam onun isteğine göre şekillenecektir.Teslimiyetin bedelidir yaşadıklarınız. Hüsran kaçınılmazdır.

Hayat denilen her şeyi yaşatıyor insana.Tüm olumsuzluklara rağmen de dayanma gücü ve yaşam arzusunu tüketemiyor insanoğlunda.Önemli olan da bu galiba.Bazı şeyleri kabullenemeseniz de...

Ist. 28 Temmuz 2010

Aydın.