SAKLI MEKTUP....

• 27 Temmuz 2010 Salı 21:46:17

SAKLI MEKTUP
Onu sakladım hemde köşe köşe, bucak bucak sakladım.Duvarda rahmetli annemin tek kalan kocaman bir resmi vardı.Bütün dertlerimi,sırlarımı,bildiklerimi ve bilmediklerimi yazdım.Resmin arasına sıkıştırdım.Çünkü annem benim sırdaşımdı.Zaman zaman resmin karşısına geçer saatlerce konuşurdum.Annem bilmeliydi,bir annem sırlarımı dertlerimi içimdeki yaraları hepsini ancak o anlardı.Yaralarımı ancak o sarar ve o saklardı,bende onun için onun koynu gibi resminin içine sakladım.Çünkü günün birinde ben susarsam o mektup konuşurdu belki.Yaşanmış bir hayat hikayesi.özlemler sevgiler sevgililer olanlar olmayanlar,oysa hayat ne aşılmaz ne anlaşılmazdı.
Sevdiklerime sevgiyle … (diye başlayan sayfalar dolusu bir mektup...)
Hep hayat benden bir adım önce gittti,koşmaktan yoruldum ama hiçbir zaman yetişemedim.Acılı sancılı bir çocukluğun ardından yaşadığım gençliğim,hatıratımda hep yaralı bir iz bıraktı.Daha 13 de ergenliğimde kafamda esen kavak yellerini atamadım.hayatta hiç destekçim dayanağım olmadı,hemde hiç….
yaşım 13 de,
18 de
30 da
43 de de……

Başım ilerde dik yürüdüğüm ömrüm boyunca kaç sevda eğdi başımı bilinmez.Kimine göre çok güçlü bir kadın,kimine göre gerçekten sevilesi kadın,kimine göre süper bir anne,ama evlatlarıma göre her zaman aşağılanan hor görülen bir anne oldum.Canımdan ödün verdiğim emek verdiğim çocuklarım bile yerden yere çaldılar.Haklı olduklar yanlar vardı ama haksız oldukları yanlar daha ağır basıyordu..Ne çare yumuşacık yüreğim asla kin gütmedi.Her zaman bana ihtiyaçları olduğunda yine yanlarında oldum.

Kimse kaderini kendisi yazmıyor,ancak yazılanı yaşamakla mükellefiz.Bende kaderimi kendim yazmadım.Pişman değilim ama yinede keşke olmasaydı diyorum.Evet ayrılıktan bahsediyorum.Sevgi olmayan bir beraberlik tuzu biberi olmayan sofrada ki yemek gibidir.Sevginin bittiğini anladım ve mertçe bu evlilik bitti dedim.Onu hiçbir zaman suçlamadım,sadece kadere sitem ettim.Evliliğim boyunca ona ihanet etmedim,gözümle bile…Ne zamanki İhanet etmekten korktum o zaman evlilik bitti..Yani bu evlilik bitti dediğim zaman benim korkularım başladı…Örnek bir aileyken,örnek bir eş iken bizi bu hale getiren neydi,bunuda araştırdım.İlişkilerde ölçünün kaçmasıydı ayrılığa giden yolKendimi eşya gibi görmeme sebepti belkide iplerin kopması…Omuzlarımdaki yükün ağırlığı beni çok yıprattı…YADA GÖNÜL YORGUNLUĞU…

Rahat ve atılgan halim zaman zaman yanlış algılandı.Oysa ben kendi sınırlarımı çizmiştim ve içindekiler dışındakiler diye ayırt bile etmiştim lakin anlatamadım.Dar alanlar beni hep boğdu,dışa dönük toplumun içinde olmayı sevdim.İnsanlar bu halime yanımda kimi görse dostum olarak nitelendirdiler..Ancak insanın bir sevdiği yada bir kocası olur,hadi dostu olursada oda bir olur.Her selam verdiği acaba dostmudur.Bunu ailem bile böyle gördü.Hayatta hiç yalanım olmadı,keşke herkes benim kadar açık sözlü mert olabilseydi,hep bu yönümden kaybettim.En KRİTİK anlarımda bile kaybedeceğimi bile bile yinede doğrudaydım.Herkes yaşadığı her şeyi saklayıp saygı görürken ben sırlarımı saklamadım(yiğidin malı meydandadır)edası ile hep kaybettim.dürüst olmam bana çok pahalıya mal oldu…en yskınım dedğim kişiler bile hiç aldırmadan acımadan sözlü saldırdılar.Ayrılığımın ilk zamanından itibaren en yakın dost arkadaşlarım bile bıyık altından bakıp kıs kıs güler kur yaparlardı ve hiç utanmadan,yüzleri kızarmadan….Türkiyede yalnız kadın olmanın acı yanları……

Yüreğimde hep bir sevda taşıdım,bazen bir çiçek bazen bir kedi bazen bir köpek.. Bazen kafeste beslediğim civcivlerdi .Öğlen yemeğimde sakladığım köfteleri sokakta yolumu bekleyen kedilere götürmekte bana özgü bir davranıştı..ALLAH’ın yarattığı her şeyi yaradandan ötürü sevdim incitmedim.rabbim bana öyle bir yürek vermiştiki,kin gütmeyen kızamayan kaşlarını çatamayan yumuşacık tüydenmi buluttanmı bilmem?

Bana haksızlık edenleri allaha havale ediyorum,ben haksızlık ettiğim her şeyi biliyorum.Bu yüzden ayrılığımdan dolayı çocuklarıma üzüntü ve keder yaşattığım için özür diliyorum…….

Mesleğimden dolayı benim için her canlı çok değerlidir.Çünkü yaşam bitince bir daha dönüşü olmuyor.Yaşanan her an kıymetlidir, ve değeri bilinmelidir.Bir böceği bile öldürmeye kıyamam bulursam dışarı bırakırım ölecekse kendi ölsün isterim.Sevdiklerim benim için çok kıymetlidir,ve onların sevdikleride sevdiğim kişinin mutluğu için kıymetlidir,konumları ne olursa olsun.Yaradılanı YARADAN DAN ötürü severim…..

Bu sayfadaki yazdıklarım benim hayat profilim saklı mektubum ancak ben sustuğumda kim bulursa o okuyacak.Böyle bir mektup yazmaya herkes cesaret edemez.bu mektup ya şimdi bulunursa korkusu açısından İnsanın hayatını karartabilir.Tabi dürüstçe yazılmışsa…….
DUDU BAYRAM…..
27 07 2010