- 1344 Okunma
- 16 Yorum
- 0 Beğeni
YOLLAR
Hayatımızda yollar vardır uzun, yollar vardır kısa, yollar vardır dönemeçli, dik ve yokuş… Bazı yollarda duraklar vardır, bazı yollarda benzinlik bile yoktur; git git bitmez. Benim yolum da bu yollardan biriydi. Ne durak ne benzinlik… Git git bitmeyen bir yol… Hayatım boyunca bu uzun yolun yalnız ve yorgun yolcusuydum. Ne kadar yorulsam da yılmadan ve bıkmadan yoluma devam ederken, ender rastladığım bir durakta seninle karşılaştım.
İki yabancı ne konuşursa onları konuştuk seninle; durak muhabbetleri… Hoş beş, hal hatır… Uzun yolumda soluklanmak için bana çok iyi gelmiştin. Hayatın durakları olduğunu da senden öğrenmiştim. Mutlu olmuştum. Artık yolum uzun ve yorucu gelmiyordu bana. Yorulduğumda konuşabileceğim bir dost, bir arkadaş vardı durağımda.
Zamanla dostluğumuz derinleşip, artık iki yolcu değil, yol arkadaşı olmuştuk seninle. İyi ve kötü günlerimizi paylaşıp, birlikte ağlar, birlikte gülerdik. Çıktığım bu yol hiç bitmesin istiyordum. Yol arkadaşım sohbeti dinlenen ender bulunan kişilerdendi çünkü. Oysa eskiden bana yollar ne uzun, ne anlamsız gelirdi. Ne olmuştu da bu yolun bitmesini istemiyordum ben. Nasıl olsa biteceğini, her yolun bir sonu olduğunu bilmiyor muydum? Biliyordum elbet. İşte onun için, adımlarımı oldukça küçük atıyordum. Zaman kazanmak, varış çizgisine bir türlü ulaşmak istemiyordum.
Tabi bütün bunlar benim istememle olmuyordu. Bir yola çıkmıştık. Duraklar ve dönemeçler vardı. İşte hiç beklemediğim durağa geldik ve senin otobüsün seni bekliyordu. Seni alıp götürdü, o çok uzun yoluna... Ben sadece arkandan el salladım. Başka ne yapabilirdim? Benim sevgili yol arkadaşım. İçim acısa da her yolun bir sonu olduğunu artık öğrendim. Sen olmadan bu yol hiç çekilmiyor. Çok sıkıcı ve uzun… Ben nasıl yürüyeceğim artık?
YORUMLAR
Arkadaşım yazını içim burkularak okudum... Hayat bazı insanlar için, diğerlerine göre adil davranmıyor... Bunlardan biri sen, biri de benim...
Arkadaşım bizim yürümek için birilerinin desteğine ihtiyacımız yok ki... Allah'ın izni ve sabrıyla ayakta dimdik yürüyoruz zaten...Seni gördüm, tanıyorum...İnan kimseye ihtiyacımız yok...
Sen güçlüsün (aslında bu lafı bana söylediklerinde çok kızardım) yürümek ne kelime, koşuyorsun zaten...
Sevgilerimle...
Burada durağın vasıfları önemli. Şehir içi bir durakmı, yoksa şehirlerarası bir otobüs terminalimi. Eğerki durak şehir içi bir durak sa hiç merak etmeyin Emine hanım, aradığınız arkadaşınız yarın aynı saatte mutlaka yine oradadır, tecrübe ile sabit.
Bazı soruların cevapı muğlak bırakıldığı için kafam karıştı biraz. Genelde ve normalde yolcuların otobüsü beklemesi gerekirken otobüsün yolcuyu beklemesi ilginç. Sizin el sallamanıza karşın, karşı tarafın ne yap(ama)dığı es geçilmiş. Hiç temenni etmiyorum ama aklıma kötü, kötü şeyler geliyor. Önce "acaba" diyor, düşünüyorum, sonra "galiba" diyor, içimden de tasdikliyorum, üzülerek.
Lakin gidenle gidilmiyor işte, hayat bir şekilde devam ediyor, devam etmeli
Saygılar, selamlar
söz konusu durağa gelince onun otobüsü onu götürür, bizim yolumuz bizi başka duraklara,yollara, dönemeclere...her yol ayrimi bir umuttur aslinda, her yolda, yol arkadaşlariyla kendi icimize bir yolculuk yapariz. bundan değerli yol ve yolculuk mu olur?
bu anlamli yazi bana umut verdi, yolun bitmediğini yeniden hatirladim, nasil yürüyeceğim, değil; YÜRÜYECEĞİM!
tebrik ederim
sonsuz saygilar
sevmeyi bilenler hep bir yol arkadaşı bulurda sevgi yoksun larına acırım onlar asıl bu uzun yolculukta hep hakettikleri yalnızlıkla yürürler sizin içiniz belliki bir sevgi pınarı bunları yürekten yazmışınız umarım size layık olan yol arkadaşınızı tez zamanda bulırsunuz SAYGILARIMLA YÜREYİNİZDEKİ SEVGİ HİÇ BİTMESİN
Yaşam düşündürücü bir yazı…
Duygular ve birliktelikler yaşanan kadar onları değerli kılan hatırlanabilirliklerde kutsal kılar.
Dileğim her kesin keşke yaşamında kutsal değerleriyle anacağı ve unutamayacağı bir yol arkadaşı olmasıdır… Bazen acımasız yaşam bu konuda herkese adil değilse bence o birey dönüp kendinde kendini aramalıdır. Güzel bir anlatımdı. Kutlarım.
Saygılarımla