Evet insan boşanabilir. Mühim olan boşanmayı medeni bir biçimde dramatize etmeden başarabilmektir.
Hiç kimse boşanmayı düşünerek evlenmez. Yinede bazen uyum sağlanamaz ve boşanmaya gidilir.
En önemlisi; boşanmadan sonrada boşandığınız kişiye bir selam bile veremiyorsanız, o evlilik zaten çoktan ölmüş.
Boşanmakla iyi etmişsiniz.
Ama hala selam verip hatır sorabiliyorsanız, ne mutlu size. Boşanma sonrası onu dost olarak kazanmışsınız.
Adını bile anmak istemiyor ve hatta lanet okuyorsanız, aferin size.
Hayatınızın geri kalanın dilediğiniz gibi yaşayacağınızı zannediyorsanız yanılıyorsunuz. o size ve hayatınıza hep müdahale etme hakkına sahip olduğunu sanıyordur mutlaka.

Ya benimsin yada kara toprağın, hesabı. Kaybetmeye tahammülü yoktur. Sizi kimseye ’yar’ etmeyecektir.
Allah böyle sabit fikirlilerden korusun. Önce çözümler aranmalı. Evliliği kurtarma yoluna gidilmeli.

Bu yolda genellikle kadınlar çaba sarf ediyor.
Erkek aynı yerde sabit duruyor. Çaba sarf edilirken de çocuklar büyütülmeye çabalanıyor. Onlara bir şey belli etmemeye çalışılarak.
Aman kimse duymasın, belki kurtarırım evliliğimi.... deniliyor.
Kadın bir de bakıyor ki, gençliğini güzelliğini her şeyini adadığı adam, kılını bile kıpırdatmıyor,
-neyin eksik ki? baş cümledir genellikle.
Hani, KONUŞMAMIZ GEREK gibi beylik lafları duyarsınız ya filmlerde. o hiçte öyle değildir.
Ne konuşcan, beğenmiyorsan kapı orda, diye genellikle erkek konuşur son sözü.

Gün gelip o geciktirdiğiniz kararı aldığınızda yine tehditler savrulur.
-Gösteririm ben sana....
-Anlarsın dünyanın kaç bucak olduğunu. ...
-Ben seni bırakıyorum zaten, sen beni boşamıyon....

Evet , psikolojik yardım almalı erkekler bence. Kaybetmenin dünyanın sonu olmadığını anlamaları için...
Bir kadını ezmemeyi öğrenmeleri için...
O kadının onun kölesi olmadığı bilmeleri için...
Kadının da erkek gibi aynı haklara sahip doğduğunu ama haklarının verilmediği görmeleri için...
Evlenene kadar canım cicim deyip , evlendikten sonra bunları genellikle unuttuklarının farkına varmaları gerektiği için...

Merak ediyorum.
İstatistikler yapılsa.... Hani olur ya bir gün...

Boşanmayla sonuçlanan evlilik sonrası bir erkek çıkıp ta, mertçe şöyle der mi acaba?

Eski karım.
Köle olarak senelerce kullandığım karım.
Aslında delice sevdiğim ama aptalca kıskandığım için, güzel sözler söylemekten kaçındığım karım.
Güzel ve çekici olduğunu hiç bir zaman söylemediğim ve güzelliğini hoyratça harcatıp yaşlandırdığım karım.
Ama eski karım. Bunu sen kimselere bakmayasın ve kimse sana bakmasın diye yaptım.
Çünkü seni seviyordum. Ama bu cümleyi söylemeye hiç bir zaman yeltenmedim. Sen şımarmayasın diye ama valla.....
. Kötü bir niyetim yoktu.
Sen bana, beni seviyor musun? diye sorduğunda, aldığın cevap hep hazırımdaydı oysa.
Offf, dellendin yine. Sınav sorusunu sordun yine. Kalk çay koy.!!!
Ama yine de seni kaybettim.
Acaba yanlış bende miydi gerçekten?

der mi acaba erkek kahramanımız? O günleri inşallah görürüz.

Şaka bir yana, iş bu raddeye gelmeden annelere, yani bizlere çok iş düşüyor.
Oğullarımızı daha küçükken kadınlara karşı saygılı davranmaları yönünde eğitebiliriz.
Kızlarımızı da ezilmemeye şartlandırabiliriz.
Kızlarımızı mutlaka okutalım.
Eğitim aldıralım.
Çalışsınlar.
Ekonomik yönden bir başkasına bağımlı kalmasınlar.
.
Herkese evliliğinde başarılar.

Allah geçim versin.

Umduğunuzla bulduğunuz örtüşür inşallah.
masalmavi07