MAVİ GÖZLÜ AYŞE-2

• 25 Temmuz 2010 Pazar 16:29:12

Yarın pazardı. Kardeşlerinin haftanın yorgunluğunu geçirecekleri pazar günü için planlar yapıyordu Ayşe kendi kendine. Bir yandan da akşam kız kardeşi Neşe ile konuştukları Mehmet mevzusunu açmak istiyordu annesine.Kahvaltıda annesine biraz çekinerek birazda heyecanla...
Anne! dedi Ayşe.Efendim kızım dedi annesi.Akşam neşeyle konuştuk biraz. Teyzemin oğlu Mehmet varya...Eee dedi annesi..

Ayşe;Neşe diyorum...Annesi: Ee ne olmuş Neşeye...?Ağzında geveleme de anlat şu mevzuyu beni de merak ettirdin şimdi.

Ayşe bir ara susmayı tercih etti._Ayşenin kızkardeşi Neşe içten içe ona sevdalıydı. Ayşe annesine açacaktı bu konuyu ama seçeceği cümleleri bilemiyordu birtürlü. Söylesem mi söylemesem mi diye kendinle savaş veriyordu ama içinde de bu sırrı tutamıyordu.Konuda geçen Mehmet, Saadetin kız kardeşinin ortanca oğluydu. Kız kardeşi rahatsızlanıp vefat etmişti uzun zaman önce . Mehmedi ve diğer kardeşlerini küçük yaşta öksüz bırakmıştı annesi elinde olmadan...Babası evlenmişti başka bir bayanla mecburen. çünkü çocuklar küçüktü, bakıma ihtiyaçları vardı. erkek olarak onları tek başına bakımını yüklenemezdi adam. çocuklar o’ üvey anne ile büyüdü tabi.
Mehmet askerlik yapıyordu Kıbrısta. Ara sıra telefonda gizli gizli konuşurlardı Neşe ile. Çünkü Mehmet annesiz biraz serbest büyümüş bir çocuktu. Gençliği haytalıkla geçmişti. Teyze oğluydu onlar Mehmedi severlerdi ama serbestliğinden şikayet ederlerdi. "Bu çocuk ne olacak" diye.
Gönül işte...! Neşenin gönlü kaymışdı bu delikanlıya...Bir gün Erzincanda misafirlikleri sırasında birbirlerine yaklaşmaları ile başlamıştı aşkları..Bu aşk ilerledi zamanla. Tutuldular birbirlerine.

Eskiden babası sürekli onun adam olmayacağından bahsederdi evlerinde..Zaten teyze çocuklarıydı evlilik uygunsuz olduğu halde gönüle söz geçmemişti demek ki...O yüzdendi Ayşenin çekinerek bu konuyu annesine anlatamaması.
Annesi biraz sert tavırla...
_Anladım ne demek istediğini ama İnşallah tahmin ettiğim gibi değildir dedi Saadet.
Demek ki gözünden kaçmamıştı bazı şeyler. Demek ki seziyordu .Ayşe kahvaltıyı toplarken hala içindeki o savaşı veriyordu. Acaba hiç konuyu açmasamıydı ..Kızardı, bozardı ama annesinin bilmesi gerekiyordu. Annesinin gözleri uzunca daldı uzaklara. kendi kafasınca düşünüyordu ve üzüntüsü belli oluyordu yüzünden.Ayşede üzülüyordu ama yapacak bişi yoktu kendince. Ağzından çıkmıştı söz birkere devamını getirmeliydi.Annesine kız kardeşinin Mehmede bir şeyler hissttiğini Mehmedin de kayıtsız olmadığını anlattı Ayşe.Annesi çok üzüldü. Babasınında onaylamayacağı bu birlikteliği ona nasıl anlatacaktı. Sonuçta ikisinin ortak derdiydi.Karı koca ayrı da olsalar.

Neşe 18 yaşındaydı. Bu yaşta evi bakma sorumluluğu üzerine yıkılmıştı. Belki kurtuluş olarak düşünüyordu evlenmeyi. Ama ennesini de bırakmayacaktı. Bırakmazlardı da. Teyze oğlu nasılsa iç güvey yaşar gideriz diye düşünüyordu belkide Neşe..Mehmedin ha teyzesi ha annesi. Onun için uygun bir yuvaydı Saadetin yanı..
Saatler geçiyordu. Bu mevzuyu 2 saat tartışma halinde konuştular Annesiyle Ayşe. Gergin bir hava esiyordu evde. Ayşe akşam yemeği için suya koyduğu kuru fasulyeyi tüpe haşlamaya bıraktı.

Anne... akşama turşu alalım mı ne dersin? Dedi Ayşe.
Olur dedi annesi. Fasulyenin yanına da pilav yaparım ben.Hadi bana pirinci getir de ayıklayım. Sen bu arada bakkala git , ekmek almayı da unutma kızım. Tamam anne dedi ayşe.Annesi hem pirinci ayıklıyor hemde düşünce turunda turluyordu.Olurmu olmazmı hesabı yapıyordu kendince.
Ayşe bakkaldan geldi salçada aldım anne dedi. Evde domates yok.salçalı yapalım olmaz mı?
Olur tabi dedi annesi. Ayıkladığı pirinçleri de uzatarak.Al şu pirinçeleri de yıkayıver kızım dedi .
Tüp idare eder mi dedi annesi Ayşeye.Ayşe de, Az yanıyor annem ama fasulyeyi akşamdan basmasak pişmezdi dedi. Pilav kısık ateşte daha güzel olur. Tamam kızım! dedi Saadet.

Bir suskunluk hakimdi aralarında akşama dek .. Sabahki neşenin yerini Neşenin mevzusu germişti besbelli.Saat yediyi çeyrek geçe kapı çalındı. eve gelen komşuları Adalet hanımdı. Küçük bir bebeği vardı Adalet hanmın. 40 yaşlarında sıcak kanlı kıpır kıpır etrafa neşe saçan hareketli bir bayandı. Eskiden de tanışıklıkları vardı Saadetin Adalet hanımla. Evlerine sık sık uğrar ev işlerinde destek olurdu Saadet hanıma rahasızlığındna dolayı ...İyi biriydi adalet. Merhametli ve konuşkanlığıyla Saadetin kalbini kazanmıştı uzun zamandır.
Saadetin yüzü güldü . Sanki derdini anlatabileceği tek kişiydi Adalet.
Derin bir nefes aldı Saadet.Hoşgeldin canım dedi gülümseyerek.Hoşbulduk Saadet abla dedi adalet hanım. nasılsınız? Ayşecik sen nasılsın?

Elinde bir poşette birşey uzattı.Şey...! Nasıl desem bilmem ama yan komşumun adağı vardı. Bana sordu verebileceğimiz kimse var mı diye . Benimde aklıma sen geldin. Evde tüylerini bir güzel yoldum temizledim. Sen uğraşamazsın biliyorum. Tertemiz vallahi, hemen pişirilecek durumda.Sana getirdim dedi. Sağolasın dedi Saadet...Al kızım bunu dolaba koy, yarına pişiririz. Sağolsun Adalet temizlemişte getirmiş. Kız sen ne iyisin. Benim seni sevmem boşuna değil dedi Saadet.Ayşe de sevinmişti. Güç işti tüylerini temizlemek horozun ..Yanağına bir öpücük kondurdu Adaletin.

İyi birşey yaptım diye sevindi Adalet hanım.
Neşe, Osman gelmemişler hâlâ..Mesaideler mi ki...?Herhalde dedi saadet.Ayşe; Pilavı yapmayacakmısın anne? dedi.Yapacağım kızım dedi annesi. Doğruldu mutfağa doğru ağır adımlarla tutunarak kalkacaktı ki...Adalet; Ben yapayım istersen Saadet abla sen yorulma.
Olur dedi saadet senin pilavın güzel oluyor. Hadi sen yap.
Adalet bebeğini Saadetin kucağına bırakıp iki hışımla dakikada yemekler masaya servis yapıldı .

O sırada kapı çaldı Neşe ile Osman gelmişlerdi.
_Ooohh yemek kokuları taa dışardan duyuluyor. Güzel annem neler pişirdin böyle...? dedi Neşe. Osman hemen ellerini yıkamak için mutfağa koştu. Belli ki çok acıkmışlardı.

DEVAMI GELECEK....