Palto

• 19 Temmuz 2010 Pazartesi 21:51:09

Hava sisli ve oldukça soğuktu .
Saat 10 olmasına rağmen etraf daha tam aydınlanmamış istasyon gece ile gündüz arası bir renge bürünmüştü .
Nihal gözlerini halasından ayıramıyordu .
Titreyen ellerini ceplerine sokmaya çalışırken duyduğu sesle irkildi .
’Aman Allah’ım bu bir rüya olmalı’ dedi içinden .
Az sonra tren perona girecek ve yıllardır yüzünü görmediği babasına hasretle sarılacaktı .

…………….

Nihal 25 yaşlarında tıp fakültesini ikinciklikle bitirmiş oldukça zeki ve güzel bir kızdı.
Abisi ve iki kız kardeşiyle birlikte Samsun’un küçük bir kasabasında halasının yanında büyüyen Nihal sessizliği ve akıllı tavırlarıyla çevresinin ilgisini toplar güzelliğiylede sık sık mahalle sakinleririn sohbetlerine konu olurdu.

Hala Servet hanım eşinin ölümünden sonra bunalıma girmiş bir dönem ruhsal tedavi görmüştü.
Evliliğinin onikinci yılında dünyaya getirdiği kızı Kâmuran onun tek tesellisiydi.
Hassas bir anneyle büyüdüğünden midir ,yoksa Nihal ve kardeşlerinin ansızın hayatlarına girip herşeylerine ortak olmalarından mı bilinmez Kâmuran hırçın mı hırçın çekilmez bir kızdı.
Her gün sudan sebepler bulur Nihal başta olmak üzere herkesi çileden çıkarırdı.
Servet hanım yiğenlerini kızından ayırmaz yediğinden yedirir giydiğinden giydirirdi.
Mahalle sakinleri onun bu tutumunu hayranlıkla izlerdi.
Servet hanım önce eşini ardından talihsiz bir kaza sonucu abi ve yengesini kaybetmiş olmanın verdiği acılar yüzünden hiç gülmez mecbur kalmadıkça da konuşmazdı.
Gerçi abisinin cesedinin bulunmamış olması onu her zaman ümitlendirmiş sanki bir gün bir yerlerden çıkıp gelecekmişcesine bir bekleyiş içine sokmuştu.
Arabanın tamamen kül olmasından ve cesedin bulunmayışı yüzünden ölmüş olduğu kanısına varılmış her ikisi için cenaze düzenlenip ,çocuklar Servet hanımın isteği üzerine mahkeme kararıyla kendisine verilmişti .
Ancak ne Nihal ne kardeşleri ne de Kâmuran bu büyük sırdan haberdar değildi.
Evlerine bir saat uzaklıktaki mezarlığa anne ve babasını ziyarete giden Nihal gözyaşlarına boğulur günlerce yiyip içmezdi .
Tüm yaşadıklarına rağmen azimli ve başarılı bir kız olan Nihal o gün diploma almak için fakülteye gitmeye hazırlanıyordu.
Kahvaltı sofrasındaki sessizliği çalan kapı zili bozdu.
Servet hanım ağır ağır kapıya doğru ilerlerken Nihal ve diğerleri onu takip etti.
Kapıdaki postacıydı elinde bir mektup ayak ucunda ise gazeteye sarılmış bir paket bulunuyordu.
_Servet Yağız hanginiz ?
_Benim efendim .
_Şurayı imzalayınız lütfen.
Yıllardır hiç kimseden mektup almamış olan Servet hanımın şaşkınlığı mektubu okuyunca bir kat daha artacaktı………
Üzerinde isim yazmayan mektubu büyük bir heyecanla göğsüne yaklaştırıp odasına doğru ilerledi.
Servet hanım kendisini ilk kez bu kadar heycanlı gören kızı ve yiğenlerinin konuşmalarına fırsat vermeden odasının kapısını kilitledi .
Nihal’in gözü yerde duran paketteydi.
Fakat halasının izni olmada dokunamazdı.
Büyük bir merak içinde fakülteye gitmek üzere evden ayrıldı…….

DEVAM EDECEK.....