ÇARESİZLİK TARZIM DEĞİL AMA..

• 13 Temmuz 2010 Salı 15:20:25

“En büyük başarılar, az fakat devamlı ve dikkatli çalışmalarla gelir. Bu gayretlerle zirveye ulaşılır…”Felsefem bu ama…

Çok zorlu dört haftanın sonunda dört kilo vermiştim. Ama,son iki hafta nedense eziyet gibi gelmişti.
Evet, doğrusu çok zorlu iki hafta idi .Stres, yorgunluk ve bunun üzerine çevremden destek alamama eklenince çıldıracak düzeye geldim. Akapunktur uzmanı psikologum ne kadar destek verse de yazmanın dışında beni hiçbir şeyin raharlatmadığını gördüm.

Diyet programının çok uzun süreye bağlanması nedense huzursuzluga sebepmiş gibi görünse de sanırım en çok çevremden etkileniyorum. Tek derdim doktorumun “0 “ yağ takıntısı sanırım biraz aceleci davranıyor . Gerçi o bir hekim elbette işin doğrusunu söylüyor. Sağlıkla ilgili problemlerimi çözme adına giriştiğim diyet programında birde çevremdekilerin hadi ne zaman seni dal gibi göreceğiz demesi de sinirime dokunuyor sanırım bunlar beni bir ayda 15 kilonun tamamını verebilecek sanıyor.

Herneyse şimdi moralmen iyi durumdayım ve doktorum en son tarttığında tamam 4 kilo gitmiş ama hedeflenen ayda 3 kilo idi (ben sanırım hızlı gitmişim ) uzun süreye yayılan diyet programı benim yeme alışkanlığımı düzenliyor. Bu sebeple doktor” güzel ama bu kadar hızlı da olmasını istemiyorum” dedi. Ama nedense yağ oranında biri göremiyorum. İşte bu canımı sıkıyor

Bu arada çok komik olaylarda olmuyor değil . Yag parçalayıcı alete girdiğimizde benimle birlikte 15 yaşında ama 85 kilo ağırlığında bir kızımız var . Gençliğin vermiş olduğu bir telaş olsa gerek. Doktorun asistanına “dudu abla jale ablanın mı karnı büyük benimkimi?” diye bir soru sordu .Ben şaşkın kızımıza baktım hafifte gülümsedim (tencere dibin kara seninki benden kara hasmin Allah dedim kendi kendime )

Asistanımız çok sevimlidir ancak sabrı taştığında sinirleri tepeye vurur . “Ya yeter Dilara her seferinde bunu soruyorsun. Sen onun gibimisin seninki fazla tabi üstelik o 2 tane çocuk doğurmuş” dedi . Dilara nın suratı asıldı tabi “ Oh be hastalara ne güzel moral veriyorsun” dedi . E sende bir daha sorma sonunda gerçeği söylettirdin dedi. Gülsem mi ağlasam mı bir şey edemez oldum. Ama bıraksalar kahkaham çınlatacak ortalığı kendimi tuttum.
“Dilara canım sen o’na bakma benimki büyük canım sen azimle yoluna devam “dedim. Neyse asık suratı birazdan gülümsemeye bırakmıştı.

Yaptıklarım;
1- Yürüyüşlerimi arttırdım
2- Bol su içiyorum(sıcaklarda etkili tabi bunda)
3- Diyetimi uyguluyorum
4- Yavaş yavaş ve küçük parçalar halinde çigneme süremi uzatıyorum.

Yapamadığım “Meyvemi bir azaltsam “ diyetimde uygulayamadığım tek olay.

Şimdilik iyi gidiyor bakalım .Yavaş yavaş ama emin adımlarla ilk başta söylediğimi yenilemeliyim ““En büyük başarılar, az fakat devamlı ve dikkatli çalışmalarla gelir. Bu gayretlerle zirveye ulaşılır…”

Jale Keskin