Nasılsın diye sormayacağım, nasıl olduğun beni hiç ilgilendirmiyor. Sen gittiğinden beri hiç bir şeye elimi sürmedim, işide bıraktım. Bazen yazıyorum; senden benden bahsediyorum.Yazmak, hiç bir emek sarfetmeden bir şeyler olmamı sağlıyor, hem azda olsa parada kazandırıyor. Kendime de bakmıyorum artık, evdeki bütün aynaları kaldırdım. Kendimi görünce sen geliyosun aklıma, üzülüyorum. Ne kadar da bağlanmışım sana.......

......

Ev aynı, o muhteşem günlerinden eser kalmadı ama hala heybetli görünüyor. Kimseyede vermiyorum, hatıralar yaşasın. Ara sıra önünden geçer oldum. Ölüm korkusu düşeli beri her gün geçiyorum önünden, içine girersem kaybolurum. Korkuyorum. Badanaları dökülmeye yüz tutmuş mudur nedir. Aman banane sen gittin ben bittim, bu evde bitse ne olacak sanki.

......

Belki hatırlarsın; kayaların arasında çıkmış, yarısı kurumuş bir ağaç vardı. Şimdi o da öldü. Sana göstermişmiydim. Yamaçta bi ağaç vardı, yemyeşil yeni mekanım orası, bir gün gelirsen ben orada olacağım. Yanında bir gül getirsen yeter bana, beni sevmene de gerek yok artık. Su da istemem, bir tek gözyaşı yeter bana.

Bir tek göz yaşı........