- 953 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
DAĞLARDAKİ ÇIĞLIK YETERİNCE UYANDIRICI DEĞİL Mİ!
Denize sıfır lüks bir dairede,yazlıkta,yahut dayalı döşeli bir yalıdaki kahvalınızda,bir yandan taze sıkılmış,en gürbüz portakallardan üretilmiş portakal suyunuzu yudumlayıp,bir yandan da neşeli bir sohbete dalmışken,biliyorum ki bu yazdığım şeyler çok ayıp kaçacak.
Ama bilin ki,siz ve saçlarınız,deniz seviyesinden hediye gelen rüzgarda keyif çatarken,birileri dağlarda,karakollarda,sınır kapılarında,sizler için(!) şehit oluyor.
Hepimiz duyuyoruz,biliyoruz bilmesine ama,üzüntümüz bir kelebek ömründen kısa oluyor.Ben kendi adıma,çok vatansever bir kalbim olmasının yanında,adi bir terörist kurşunuyla heba olacağıma,ülkem için daha yararlı bir şeyler yapmak,daha değişik bir ifadeyle,’’silahsız,akıllı uslu işler’’yapmak isterim.
Ama her gün kendime söz veriyorum ki,eğer bir gün postallarımı alıp o dağa çıkarsam,tüm korkularımı üzerimden atıp gerekeni yapmaya çalışacağım...
Bundaki kararlılığımı alevlendiren,şaha kaldıran bir kitap okuyorum şu sıralar.Kitap çok büyük bir yürek ve vatan sevgisine sahip,askerliğini Hakkari Dağ ve Komando Tugayı’nda yapmış olan ve daha sonra uzman çavuş olarak görevine devam eden Sn.Ömer Cebeci’ye ait.Kum Saati Yayınları’na ait 2007 basımlı bu kitabı açık yüreklilikle tavsiye ederim.Yazımın son bölümünü de acı ve fikir verici bir örnekle tamamlamak isterim...
’’İşte o kahramanlar:Burdurlu Ahmet,Ercan,Orhan;İstanbullu Mahmut;Balıkesirli Tarkan Hattatoğlu,Hikmet;Bursalı Hakan;badim İstanbullu Atilla;Isparta Eğirdirli Çetin;Çorumlu Mustafa Yıldız;Kırklarelili Mücahit Baylar;Sivaslı Sefer;Edirne-Keşanlı Vahit;Aksaraylı Özcan;Merzifonlu Ali;Eskişehirli Nebi Gökmen;Gümüşhaneli Hacı;Giresunlu Yakup Bilen,Ömer Kaya;Samsunlu Erol,Hasan ve Karslı Tuncay...’’
İşte size kitabın şahdamarından birkaç damla kan:
’’...Mustafa Yıldız da tam bir kahraman ve vatansever.Mustafa askerden sonra uzman çavuş oldu.Temmuz 2006’da,Van Erciş’te teröristlerle girdiği çatışmada şehit düştü...
Ömer Kaya,Tarkan ve Yakup gibi o da teskere aldıktan bir yıl sonra kan kanserine yakalanmış,parasızlıktan ilaç bile alamamış,çevreden toplanan paralar dahi tedavisine yetmemiş,hatta cenazesi hastanede rehin kalmış!...İşte,bizim milletin,iktidarların,devletin askerden sonra arayıp sormadığı,hastalığında ve ölümünde bile yanlarında bulunmadığı isimsiz kahramanlarımız.
Yorum sizlerin...’’
Güzel yurdumun güzel askerlerine verilen(!) değeri görünce,eminim herkes de benim gibi,bu gençler,vücutlarını ruhlarını niye feda ediyorlar diye düşünüyordur...
Villalarda oturup,özel uçaklarda Arap düğünlerine gidenler,hasta bir askerin,bırakın tedavi masraflarını cebinden karşılamayı,(Ki muhteremin servetinin yanında devede kulak bir paradır eminim)ona destek olmayı bile çok görüyorlar...
DAYAN TÜRKİYE,DAYAN DAYANABİLDİĞİN KADAR!
Ahmet Kerem
YORUMLAR
İçimi burkan ve maalesef ki gerçekleri gösteren bir yazı okudum... Çok haklısınız, üzüntümüz bir kelebeğin ömrü kadar oluyor...Ama şunu unutmayalım, hayat yaşayan için devam ediyor...
Gidenlerin ardından çok üzülüyoruz ama üzülmemiz yeterli mi? Üzülmenin yanında, çareler üretmek lazım ki akan kanlarımız dursun...
Hüzünlendim yine...Sevgi ve saygı ile