KARALAMA YAZILARIM..

• 2 Temmuz 2010 Cuma 09:11:13

KARALAMA YAZILARIM..

…..çocuklarını daha doğmadan yok eden modern dünya ve anlayışı kendi sonunu hızlandırmaktadır oysa doğumların sırrını ah bilselerdi insanlık ....içimizdeki çocuklar yaşadıkça yaşamayı kavramış oluruz....yaklaşıyor bahar veya içindeyizdir de farketmiyoruz... ..hüzünleri göklerde gezen güzel insanların hikayelerini biliyorum ..ben hissediyorum bütün acıları toplar gibi ağlamaya benzer yüzleriyle .. ve kız kulesi kendini anlayanları bekliyor hep aynı yerde ... ..bütün rüyalar senin kadar doğru çıksa mavi yeşil hiç eksik olmasa... .çöl denizi şehrin kalabalığında bir kum tanesinin hükmü ne ise mutluluğum da o kadar ....hak geldi batıl zail oldu...ölüm geldi dünya kayboldu .. ..evet yalnızlığımın içyüzü bu dünya boyutunda sır olarak akıp gidecek .. gün batıyor gün doğuyordu hiç birinin umurunda değildim bu kadar canlılık içinde ilahi adalete kaldı bunca acı feryat .. ..sık sık kaçıyorum gizleniyorum adresimi vermiyorum kimselere merak edenleri bıktırıyor kendimden uzaklaştırıyorum yaşıyor muyum ? ben böyle .. ..bir çocuk olmayı hep özlüyorum çocuklar hiç büyümezler... YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ..ne çabuk dünün çocukları bugün anne-baba oldular ....bu sabah istanbul ve dün sabah boğazın tadını teneffüs ediyordum hangi sırlarla bakıyorduk birbirimize güneş batana kadar hiç konuşmadık bir ömür böyle geçiyordu işte .. ..gece ve ay ve ışıklar insanı ve şehri birbirine kaynaştırırlar .. ..ilk günlerimdi istanbul’a gelişimin dikkatimi çekin vapur ve martıların trafiği olmuştu haydarpaşa’nın önünden bindiğim eminönü vapuruyla başlayan şehir serüvenimde .. ...gökyüzü ve onun ruhumuza düşürdüğü hayranlık dehşet teslimiyet fotoğraflarından ... ..bu kalabalık bu güvercini bol denizin lodosu poyrazı keskin iyot kokusu kuşları martıları çınar ağaçları toprağı zengin bu şehirde suda bir damla olmak bile güzel en önemlisi insan kalmak insan olmak.. ..ve hazin gerçek dinmeyen dinmeyecek savaşların çocukları insanlığın yarınları .. ..zulmün ve sömürünün ne olduğunu daha bu çocuk yaşlarında gözlerinin önünde görebilmekteler .. ..kundaklara sarılı bebeklerimiz nerede? modern ileri çağdaş makinalara bağlı yaşam felsefelerimizin bu gidişi bizi helak etmeyecek mi ?....yüzyıllardır daha fazlasını yaşatan şehirlerce çoğalan şehir istanbul ... ..dönmeyecek ve gelmeyeceksin biliyor muyum ...bilmiyor muyum hiç kestiremiyorum ...üzgünüm hem çok üzgün kendime de çok kızgınım... resim solgunluğu insan hayatının bir resmi sararan yaprakların dallarından kopuş hikayesidir kırılmış bir kalbin iniltileri.... ...doğumların en güzeli kutlu doğumlara şahid olmak idrak etmek anlam ve mana itibariyle zamana taşımak insanın çarelerine kurtuluş için yapması gerekenlerin içinde olması kaçınılmazdır .. ..istanbul hiç uyutmuyor..narı da nuru da hoş..ruhumun zaptolunmaz çığlıklarına sığmıyor günler dar geliyor güneşin yolculuklarına …..ben bu bahar hiç görmedim polenleri...ya siz..? ..siz hiç polenlerle yarıştınız mı ? çocuksu çocuklukların neşesine kendinizi bıraktınız mı ? yoksa nefretle kaçıp uzaklaştınız mı ? .. ..gökyüzü her tarafda aynı mavi değil.....gelincikler mevsimi bahar giderek yakınlaşıyor ... ..sessiz akşam kadar etkileyiciydi gün batarken güneşin kızıllığı grubun renkleri .. ..denize ilk kez geceleyin baktığım akşamı hatırladım yarı aydınlık sokak lambasının caddenin yalnızlığına ..uslu çocuklar yerini baş edilmez çıldırmış dünyalara bırakmış gibi .. .her gün batımı farklı rüyalar gösterir istanbul ve boğaz ...tüm cazibesini gösterir kımıldamayan hiç bir duygu yoktur suya inerken gün gökyüzündeki renklerin festivalinde .. öyle oluyor insan kim bilir hangi beden ruh dünyası hangi his işkenceleri altında dağ yollarına benzer kıvrımların beyin çizgilerinden farksız sancıların ağırlığı içindedir .. ..duygu düşüncelerimi her gün seriyorum sahile ne güneş kurutuyor onları ne de dalgalar siliyor ....ışığı kaybetmek istemiyorum .. ..her zaman geçtiğim sokak değil sokaklar …aynı şehir değil bu şehir değişmiş olmalı geceden sabaha ... yıldızsız gökyüzü değil mi bir gece en çok kendimi dışarıda tuttuğum aysız o gece değil miydi çok şeyi kavradığım... ..işte gece böyle bir şey tüm güzel renkleri örter kapatır size her yer karanlıktır.. bir görünüp yok olmak gibi yaşanan hayat ..

MUSTAFA KAYA
ÇENGELKÖY / 02.07.2010