YASEMİN 6.BÖLÜM

• 30 Haziran 2010 Çarşamba 17:27:52

Derya.20 yaşında,siyah saçlı bir kızdı.En yakın arkadaşları müzisyendi.Adnan,Selçuk,Selim ve solist Şebnem.Gene diskoda,bir masada,kadehler bira ile dolduruluyordu.Adnan:
-"Hop,hop.Yeter lan."Selçuk bira’yı bardağın üzerinden çekti.Selim:
-Uyuyor,beyzade.Gene neyi taktı bu kafasına?"Şebnem:
-"Onda kafa yapacak akıl kalmadı ki,oğlum?"Gülüşmeler.Selçuk birşey anlamadı.Herkesi çifter çifter görmeye başlamıştı çoktan başlamıştı bile.Kimdi?Neyin nesiydi,hatırlamıyordu.Şebnem:
-O değilde,sen şimdi harbiden gidiyor musun?"Derya:
-Malsef.İzzet amca’gil sonunda bana Yasemin diye bir kızın yanında yer bulmuş.Onun yanında kalacağım."Adnan:
-"Aile saadeti."Derya:
-Çok özleyeceğim sizi.Beni tanımadan,etmeden yanınıza aldınız.İnan başkası yapmazdı bunu.Sizlere çok şey borçluyum.Artık,gitsem iyi olacak."Selim:
-"Hemen mi?"Derya:
-"Malesef."
Derya’ya bir taksi çağrıldı.Valizlerini bagaja koydu.Arkadaşlarıyla vedalaştı.Adnan:
-"Ya biz ne malız,diskodan eve nakliyat."Bu yersiz espriye gülmediler.Gülünecek vakit değildi çünkü.Ayrılık vakti çoktan gelmişti.
Yasemin evde akşam namazını yeni bitirmişti.Sıradan bir akşam yemeği yedi.Yayla çorbası,kuru fasulye,pilav.Yemeğini bitirdikten sonra eline aldığı kitabı okumaya başlamıştı."UZUN-BEYAZ-BULUT GELİBOLU."Çanakkale savaşı’nın o derin yaralarına götüren Buket Uzuner’in bir yapıtı.Hem kitap okuyor,hemde yeni gelecek kız arkadaşını çok merak ediyordu.Sonunda zilin sesi kulaklarının derinliklerine kadar çınladı..Yerinden yavaş yavaş kalktı.Çalan zilin arkasındaki kişiyi çok merak ediyordu.Acaba nasıl birisiydi kapının arkasındaki?Düşüncelerinden sıyrılarak kapıyı açtı.Kaşısında zayıf,siyah saçlı Derya duruyordu.Önünde iki valiz vardı.Derya ise kapı açılınca şaşırmıştı.Buraya gelmeden önce,kendi kafasından bir kız bulacağını umut ederek içeri girmişti.Ama şimdi karşısında duran bir kız kapalıydı.Yasemin:
-"Hoşgeldin."dedi kısaca.Başka ne diyebilirdiki?Bilmiyordu.Derya valizleriyle evin içerisine girdi.Yasemin ise kapıyı kapattı.Şimsi bir sessizlik çökmüştü oda’ya.Birbirlerini tanımayan,birbirlerinden habersiz iki kişi.Sessiz ve sedasız kanepe’ye oturuldu.
Yeni yuva.Kimilerine göre kader,kimilerine göre mutluluk demekti bu.Işıksız sokakların,soğuk kaldırım taşlarında titreyen bir kedi gibiydi,Derya.İşte sonunda yeni evine kavuşmuştu.Mevsimlerden ekim’di.Odaya göz gezdirdi,herşey çok güzel.Yaşamında yeni bir sayfa.Derler ya;yeni hayatına hoşgelmişti.Tanıştılar iki kız.Okumuyordu,sadece lise’yi bitirmişti.Ve malesef üniversite’yi tutturamamıştı.Gerisini biliyordu,işte.Sigara,alkol...Geriye ne kalmıştı ki zaten Derya’nın?Sadece bedeni ve ruhu.Onu kimse alamazdı işte.Buna izin vermeyecekti,bunu kendiside biliyordu.
6.BÖLÜMÜN SONU
-DEVAM EDECEK-