bizken...

• 28 Haziran 2010 Pazartesi 22:06:29

SEVDİĞİM!!
gideceksen
başka tende soluklanma.
de; ben gitmesini de bilirim hayatından sessiz sedasız.
her gidişimi durdurmuştun biz ayrılamayız diye ve her ayrılıkta aslında hiç ayrılmadık dedin.
ya şimdi biz bir miyiz?
aramıza giren onca kadın ayırmadı mı sence bizi, dostum dediğim insanla bile çıkmış olman sence ayırmadı mı bizi?
bana her sevdiğini söyleyen kişi ya dalga geçmek için yaklaştı yada güzelliğim için. yoksa sende onca sene bunların için mi sevdin beni?
gözlerine bakınca için yanardı, ellerini tutunca tutuştururdu o bitip bilmez alev.
ve bilirdim hoyrat bir rüzgarın bu sevgiyi bana bırakmayacağını ve bilirdim aslında bu kadar çok severek sana sahip olamayacağımı.
korkuyordum senden ayrılmaktan ve canımı acıtacak bir ayrılıktan çok kendim ayrılmak istiyordum. her ayrılışımız bir hafta bile sürmüyordu. halbuki sözler veriyordum kendime aramayacağım diye. telefona cevap vermeyeceğim diye. ama sesini birkez duymak unutturuveriyordu kötüolan her şeyi. ayrılamıyordum senden...
askerdeyken beni aldatmanı bile sineye çekmiştim. başta kızmıştım. hayatında on kadın vardı ve ben telefon rehberinde bile yoktum. sen yüreğine onca kadınla sığdırırken beni; ben bu koca yüreğime sığdıramazdım seni. her gece kabus gibi üzerime çökerdi kara bir sis bulutu. bir kadın alır giderdi seni. sende giderdin arkana bakmadan.
sanırdım ki askerliğin bitince her şey yoluna girecek. anırıdım ki önümüzde mutlu günler olacak. canım kadar sevdiğim ailemi bile hiçe saydım seninle bir gelecek hayali kurarken. sanırdım ki sen benimsin. sanırdım ki dünyamda senden başka bir şey yok. sanırdım ki her şey senden ibaret...
askerliğin bitip geldiğinde her şey yeniden başlamıştı benım için. seninle buluşmalarımın olacağı gün sabaha kadar uyuyamaz oda da kimseyi de uyutmazdım. ne giyeceğimi, nereye gideceğimizi, nerel konuşacağımızı düşünürdüm. yüreğim kanatlanırdı içimden. inanırdım ki seviyorum seni bütün kalbimle..
elimi tutardın. bende sana inanarak sıkıca karşılık verirdim. ellerin saçlarıma dolanırdı. ve ben daha önce kimseye davranmadığım kadar samimi davranırdım sana. savdiğimdin. öpmelerin bu yüzden masum gelirdi. ve ben daha önce kimseyi öpmemiştim. içim yanardı.
merak ederim daha kac kadın bakmıştı gözlerine, kaç kadınla paylaşmıştın bu duyguları. yine de seninle aynı şehirdeydim. nefes aldığım şehirde sende nefes alıyordun. işte bu yüzden daha çok sever olmuştum bu şehri.
senin yaşadığın eve gitmek ne kadar doğruydu bilmiyordum. düşünmüyordum da doğruluğunu. arkadaşlarımla gelmiştim işte. seninle aynı evdeydim şimdi. annenle karşı karşıya gelmek korkutmuştu beni. ama aşk her şeyi göze alarak sevdiğinle olmaktı. bende her şeyi göze almıştım. ailemden birinin beni görme ihtimalini bile bile...
o günlerde ayrılmıştık seninle. başka kadınlarında senin hayatında olmasını kabullenememiştim. seni başkalarıyla paylaşmaktan yorulmuştum artık.
arkadaşımın doğum günü olmasaydı seni çağırmasaydı doğum gününe bir daha karşılaşmamız tesadüf üzerine olurdu herhalde. doğum gününde birbirimizi tanımıyor gibi davranmıştık. sen kız arkadaşımın yanındaydın bende bir erkek arkadaşımla oturuyordum. birbirimizle ilgilenmiyor gibi davransakta arada birleşen gözlerimiz her şeyi ele veriyordu. yine de umursamazca davranıyorduk.
parti bittiğinde arkadaşım senin yanından ayrılıp yanıma gelmiş halime üzüldüğünü aslında senin de beni sevdiğini söylemişti. ve aramızı yapacaktı. evine geliş sebeplerimden biri de buydu. ama sen ilgilenmiyordun benimle. gecenin ilerleyen vakitlerinde arkadaşlarımla ilgilenmeyi bırakıp benimle konuşmuştun. "aslında hiç ayrılmadık biz" demiştin. gülümsemiştim bense. sonra bana sarılıp öpmüştün.
ertesi akşam yine sizdeydik. kimsenin dediği umrumda değildi. engellemelerine aldırmıyordum. o gece önce arkadaşımla odaya çekilmiş uzun zaman çıkmamıştınız. arkadaşınla arasını yaptığını düşünmüştüm. çıktığınızda salonda oturmuştuk. herkes uyumuştu. sende dizime başını koymuş, elimi avuçlamış sıkıca kavramıştın. sabah olmak üzereydi. içime bir korku düşmüştü. "nereye kadar böyle sürer" diyordum kendime. ezan okunuyordu. karar vermiştim. tamamen ayrılacaktım senden ve ne olursa olsun dönmeyecektim geri ve " Allah’ım aklından bütün kadınları çıkar. sadece ben olayım aklında" diye dua etmiştim. ama gidecegim vakit diyememiştim bir şey. o gün" bırakmayacağım ne olursa olsun gerekirse ailemi bile karşıma alırım " dedim.
eğer arkadaşım beni sevmediğini söylemeseydi ben hiç fark etmeyecektim, uyanmayacaktım derin uykumdan. başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. beni kırmamak için bana samimi davranıyormuşun.
sustum.
hiçbir şey anlayamıyordum, sustum. arkadaşım, aslında senin kendisinden hoşlandığını söylediğini söylemişti. önce şaka olduğunu düşündüm. değilmiş!...
kendime sözvermiştim seni unutacaktım. arkadaşlarıma da seninle konuşmamalarını söylemiştim. ben konuşmuyorsam onlarında konuşmalarına gerek yoktu. ama arkadaşım seninle konuşması gerektiğini ona söyleyeceğin önemli şeyler olduğunu söyledi.
gitme’ deyişlerime aldırmadan buluştu seninle.
geldiğinde senin onu tehtit ettiğini söyledi. sen, en yakın arkadaşımdan hoşlanıyormuşsun ve ben ne karışırmışım. ölmek kolay olsaydı keşke. kolay olsaydı da böyle rezillilke karşılaşmasaydım. kolay olsa da kirletmeseydi sevgim.
üst üste buluştun onunla. çok şey yaşadınız. arkadaşımla bir olup öldürdün beni, arkadaşımla bir olup çektiniz sevgimin en saf halini.
hem seni hem dostumu kaybettim.
ve en önemlisi artık duygularımı kaybettim...........................