Sebeb-i Hayat
Bazen hayatı anlamak için olduğundan daha fazla çaba sarf etmedik mi?
Kırıldığımız günlerimiz olmadı mı?
İhanetlere uğramadık mı?
Her seferinde neden diye sormadık mı?
Kaç kişi susup sessizce gidebildi, her şeye rağmen.
Biliyoruz ki sevgi her şeyi çözer!
Sevgi…
Evet sevildiğini bilmek ve sevebilmek.
Aynı anda birlikte elma şekerini ısırmak gibi!
Çoğumuz o sevginin ısırıklarıyla mağrur ve mağduruz.
Korkularımız peşimizde, sürüklenip duruyoruz.
Ne dur diyebiliyoruz, ne de yeniden başlayabiliyoruz!
Hayatın tam dibinde sürgündeyiz.
Mesele sadece bu değil aslında.
Korkularla yüzleşebilmek!
O da yetmiyor bazen.
Kırılmış ya bir kere o yürek denilen melet, daha inanmıyor.
Kendini pamuklara sarmış sarmalamış, toprak olmayı bekliyor!
YORUMLAR
Çok güzel ve olumlu bir bakış açısı.
Ancak kırgınlığın oluşturduğu soğukluğu atamıyor insan.
Kendisiyle mücade ediyor insan, kırgınlığım kalmasın istiyor.
Fakat bir şey var kalbin bir köşesinde.
Tamiri zor sanırım. Nasıl başarılacak bu?
Demek bu nedenle deniyor,bin düşün bir söyle diye.
Ama başarmak lazım, karşıya duyduğumuz kırgınlığı silebilmeli, fakat karşıdan da bir talep gelmeli.
Güzeldi,tebriklerimle.