KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2612 Okunma
- 17 Yorum
- 0 Beğeni
Kalbim Kalbin Olsun/Ölüm Senin Olmasın Baba
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
“Günahsız bir melek olamasam da
Her nefesim duacı sana…
Boz bulanık aksa da yıllar
Düş üstüne bir yürek.
Sonbahara özenme,
Özenme yere düşen yapraklara
Topraklara karışma baba”
Uzun süredir değmemişti elleri hayata. Çalışkan bir umut vardı avuçlarında. Çatlamış nasırlı ellerinde can bulmuş bir kız çocuğuydum ben oysa. Tek bir sözüyle akan sular durmaz mıydı?
Gönlünce yaşayamadığından doyamamıştı hayata. Sinirliydi biraz ama beyninin isyanıydı öfkesi, kızamıyordum. Sabit fikirli olsa da yarına bakışları, beni korumanın bahanesi olurdu zamanın kötü olması. Zaman kötüydü ve ben hiç karışmadım geçip giden yıllara hep yalnızdım, oysa…
Küçücük ellerimde büyük umutlar vardı, minik yüreğimde kocaman, mutlu bir aile. “Deniz köpüğüydü umutlarım, bir bir tükendi ama hep yanımdaydın baba.”
Bir adam düşümde… Uyandı, bana doğru yürüdü. Gözlerinde derin bir suskunluk. Ağır gecelerde yoğun bakıma alınmış yarınları. Yüzü bozgun. Saçlarında yıllara sunulmak için biriktirdiği akları ile bu yaman adam benim babam. Hasta yatağında hayatla mücadele ediyor şimdi.
Düşünde gençlik coşkusunun fırtınalı anıları. Bana güzel bir gelecek yontmayı ne kadar istemişti oysa. Çalışmaktan yorgun gençlik günlerinde başlanıştı sıkıntılarını hırsla sigara dumanına savurmaya… Anason kokulu gecelerde yağmurla konuşur dillenen gözleri… Çocukluğunun yaşanmamışlıkları oyun parkında mutlanırken, başlamıştı kalbi yıpranmaya.
Niye baba niye düşlerin gözleri yok. Seni beklerken yoğun bakım kapısında üzerime düşen gölgenin niye soluğu yok. Akrep geçemiyor yelkovanı. Bir saat kaç dakikaydı baba sen öğretmiştin bana. Kalp atışlarının her tekleyişi gecemi siyaha boyadı baba.
Annemin gözyaşları gamzelerini doldurdu. Benliğini sardı boşluğun. Gömdü gözlerini umutsuz yaşlara. Yirmi dört saatte yirmi dört yıl yaşlandı, kıyma ona baba. Bir nefesse yaşamak bir kalp atışıysa; nefesimi, yüreğimi al baba gücüm yok ki sensiz yaşamaya. Kalbim kalbin olsun, ölüm senin olmasın baba. Bir papatya gibi boynumu bükme, ne olur hüzünleri atıp sarılayım sana. Kalk yatağından hadi eve doğru yürü. Kahvaltı için taze ekmek al yine.
Sen yoksan açan çiçekleri, uçan kuşları, kelebekleri görmüyor ki gözlerim baba. Bembeyaz bulutların üzerine düşme ne olur, siyah asfaltların karasına yapıştırma beni. Adını sil vadesi dolanların listesinden, mutlu yarınlara yaz. Işık tut satırlarıma. Hayat denilen şu trene yetiş hadi yine. Kalbinle yıldır acıları, kamaştır yarınları. Toprağın unutamadığı yağmur gibi bırakma nefesini, tutun ufuklara. “Yıl 1973” de, başla anlatmaya.
Hadi kalk, kalk diyorum. Hayatla yarışma, özenme yere düşen yapraklara, topraklara karışma, çiçekli ellerime uzan hayata tutun baba. Sen uyu sadece dinlen ve sakın bırakma ellerimi. Ben kalbinin ritminde sallarım hayatın beşiğini.
Son bir gayretle kaldırdım göz kapaklarımı göğe dudaklarımdaki duaları yeniledim, gözlerimden aktı kan, yorgun bir sevinç pıhtılaştı yüreğimde. Yüzün silinmedi, yüreğini vurdun bir yumruk gibi hayata baba. Çok şükür.
“Yamalı yüreğini bu yıl da yoklasa da sonbahar.
Beyaz saçlı bir pamuk ninenin ellerinde sunuldu hayat
Ve babam yaşamayı seçti.”
15/09/2007
Ayşegül TEZCAN
Not: Kısa bir süre babamın rahatsızlığı nedeni ile aranızda olamadım. Çok şükür babam yaşamayı seçti bu kez de yenilmedi kalbine…
Yine sizlerle olmanın mutluluğu içindeyim, her şeye rağmen hayat güzel.
YORUMLAR
günün yazarını ve yazısını kutlarım.
sevgiler
Çok duygulu ve çok güzel bi yazı..Allah büyüklerimizi başımızdan eksik etmesin..2 yıl önce annemi kaybettim..ne olduğunu çok iyi biliyorum..Babamın daha uzun yıllar bizimle olması için dua ediyorum..duygularını çok iyi anlıyabiliyorum..yüreğine sağlık...
“Yamalı yüreğini bu yıl da yoklasa da sonbahar.
Beyaz saçlı bir pamuk ninenin ellerinde sunuldu hayat
Ve babam yaşamayı seçti.”
hayat bazen kıskaçlar altına alsa da insanı yaşanılması gereken uzun ince bir yoldur...acılarda bizim için sevinçlerde...geçmiş olsun...yazıya yorum yapmak sanırım haddime düşmez benim...tbrklr...
ben o babanin yerinde olsam olsemde gamyemem seningibi bir kizim oldugu icin .
o baba olsede mutludur bence o baba sizin gibi evledin tuyune bir zarar geldiginde olur.
ben senin gibi evlatla aglamak sevinmek isterdim keske babanizin yamali kalbi benim kalbim sende benim kizim olsaydiniz.
samimi bir yureginiz var tanri babaniza uzun omur sizede mutluluklar versin sizi okuyacagim. hosce kalin.
isoytekin tarafından 11/17/2007 12:30:15 PM zamanında düzenlenmiştir.
Sevgili Ayşegül Hanımefendi,
Yaşanmış gerçeğinizi, güzel bir anlatım zenginliğiyle paylaştığınız için, tebrik ve teşekkürümü kabul buyurunuz.
Babanızın kalbi şöyle bir yoklama çekmiş demekki... Büyük geçmiş olsun efendim. Bir daha acı deneyimler yaşamamanız dileğimle birlikte "Her şey gönlünüzce olsun" diyorum, Özlemce...
öncelikle geçmiş olsun dileklerimi sunmak istiyorum..
ALLAH babalarımızı başımızdan eksik etmesin..Hani demişsiniz ya nasırlı ellerinde var olmuş bir kız çocuğuyum diye...Hayatta hiç bir şeyin o ellerin yerini tutacağını,verdiği sıcaklıkla yanlızlığınızı unutturacağını sanmıyorum...
HERKES BABASINI MUTLAKA SEVİYORDUR..
AMA ÖNEMLİ OLAN ONLAR YAŞIYORKEN DEĞERLERİNİ BİLMEK...
YÜREĞİNİZE SAĞLIK ÇOKKK GÜZEL CÜMLELER..
Son bir gayretle kaldırdım göz kapaklarımı göğe dudaklarımdaki duaları yeniledim, gözlerimden aktı kan, yorgun bir sevinç pıhtılaştı yüreğimde. Yüzün silinmedi, yüreğini vurdun bir yumruk gibi hayata baba. Çok şükür.
“Yamalı yüreğini bu yıl da yoklasa da sonbahar.
Beyaz saçlı bir pamuk ninenin ellerinde sunuldu hayat
Ve babam yaşamayı seçti.”
.................
Yaşamın yorgun gözlerine sokulan bulutlar hep anlaşılmaz bir döngüyle yüreğimizin yazmalarına göz yaşlarını silerler. Sarmal bir dumanca tutar ellerimizi gerçekler ve biz hayatın bekleme odalarında güz sevinçlerimizi uykusuz geçiririz. Bir sürgün duldasıdır oysa sancı, bileklerimizdeki dirençle hayata i-na-dı-na gülümseriz.
Yürekten tebriklerimle. Günün yazısına yakışır anlamda, güzellikte ve anlatıda.
Akdenizden sevgilerimle...
“Yamalı yüreğini bu yıl da yoklasa da sonbahar.
Beyaz saçlı bir pamuk ninenin ellerinde sunuldu hayat
Ve babam yaşamayı seçti.”
hayatın gerçeği...duygu dolu ve hüzünlü...üzüntülerinizin son bulması ve babanıza sağlık dileğimle...kutlarım günün yazısını ve yazarını..sevgilerimle...
“Yamalı yüreğini bu yıl da yoklasa da sonbahar.
Beyaz saçlı bir pamuk ninenin ellerinde sunuldu hayat
Ve babam yaşamayı seçti.”
Duygu ve gerçek yaşanmışlıktı yazının konusu
babanıza ve tüm ailenize geçmiş olsun diyor sevgi ve selam
larımı gönderiyorum...
Günün yazısı ve yazan yazdıran yüreği kutluyorum ...
bana yıllar önce yaşadıklarımı adım adım yaşattınız ...bunlar bu kadar değildir eminim...yıllar geçmesıne rağmen ben hala unutmadım her dakıkası bın yıl gibi geçmek bılmeyen ....
bazen zaman lehimize bazen de aleyhimize çalısıyor ...yıprandığımız kadarla kalıyoruz...
hayat güzel ve yaşamaya deger..........
tebrikler...
geçmiş olsun, babanıza sarılın ve kokusunu hissedin. Bir başkaymış baba kokusu..
Öyle diyorlar.Ben altı yaşında kaybettim.Lakin her yüreği sağlam, evlatları için mücadele eden adam gibi adamların, babaların önünde saygı ile eğiliyorum.
selam ve dualarımla.
Yaşamı seçmek,
Hastalığı yenip yeniden hayata gülümsemek ne güzeldir babanız için. En büyük ilaç sizin gibi bir evladı olmasıdır babanızın..Babanıza büyük geçmiş olsun. Rabbim şifasını versin. Herşeye rağmen hayata tutunabilmek..Babasını kaybetmiş biri olarak evlat yüreğinin yufka ve bir o kadar narin yüreğini gördüm satırlarınızda. Hüzünlü bir yazıydı..
Tekrar geçmiş olsun...
