GÜL VE BÜLBÜL

• 24 Haziran 2010 Perşembe 14:26:29

Gül ve bülbül

Bülbül güle aşıktır. Onun açması onun için hayal edemiyeceği ,ömrünü bile vereceği bir andır.Hatta onun açması açışını görmesi için canını bile verir.İnsan içinde evladı öyledir .Ona aşıktır ,hatta bülbül misali doğması ona dünyadaki en güzel duyguları yaşatır.
Onun ağlamasıyla ağlar ,gülmesiyle güler.Bülbülün sevinci ve kederi gülün açmasına bağlıdır .İnsanın sevinci ise doğacak olan yavrusuna, onun gelmesine bağlıdır.Gelmesi aileye bir altın topu beraberinde getirir.Artık sevinçleri ve kederleri beraberdir.Ağlarsa ağlanır, gülerse gülünür. Onunla apalanır, onunla badi ,badi yürünür. Onunla yer onunla içeriz. Sohbetlerimiz hep onun üzerinedir .

Ağaçlar bitkiler meyve verebilmek, aslını devam ettirebilmek,çiçek açabilmek ve meyve verebilmek için .Çetin kışlara katlanır don ve buzlara dayanırlar.İnsanında çiçeği meyvesi evladıdır .Pilanlarımız onun üzerine yapılır.Tatillerimiz onun zamananına endekslenir ,anne ve batbanın üzerine titrediği evldımız,nefesimiz onun nefesiyle kıymet bulur .Onun arzularıyla bizim arzularımız revaçta olur.Şaiirin ifadetiği gibi;

Gül bülbülü gördü çıktı kabından,
Bülbüller uyandı,kalktı habından,
Pervane veş düşüp,ateş babında
Az meyledi gülistandan içeri.

Gül bülbüle aşıktır;Bülbülde güle ikisi birbiryle özdeştir.Hani leyla ile mecnunun birbirine olan irtibatları gibi.Bir değil ama ayrı da değiller.Mecnun da olmasaydı meyli, tabağını niçin kırardı leyli.Nasıl anne evladına aşık,evladı onsuz olmazsa;nasıl ki gül bülbüle aşık, bülbül güle karşı can atarsa,mecnun leyladan gayrı değil,leyla mecnuna karşı can atar

Gizem şudur ki biz çağrılmaktayız .Acı olmadan tad yaşanmazki. Mecnun leylanın ateşine düşmeseydi mecnun olmazdı ki,Ferhat sevmeseydi şirini, dağı delmezdi ki.Anne şefkati olmasaydı asım büyümezdi ki, Bülbül güle yanmasaydı gül kızarmazdı ki.

İşte sır burada allah sevmeseydi yaratmazdı,ki,kul rabbine aşık olmasaydı geri ona dönmezdi ki.