Selam ile kelam arasında borçlu çıktım.
Ettiğim sözlerin sadakasını istemesin kimse.
Sayfalarını kopardım, sözlüğüm fakirleşti bu yüzden.
Aradığım sözcüğü içinde bulamıyorum artık.
Sukûtum, asaletim olsun…

Sessizliğimin çığlığı bana seslenip duruyor;
-SUSMA!...
Ona kulak asmayacağım.
Eğer onu dinlersem borç ödemek zorunda kalırım
Onun da volümünü kısmalıyım.
Sesi, harici mihraklarca duyulmasın,
Hariçten gazel okumaya başladı çünkü.

Sisler, gizler sardı dört bir yanımı.
Ayılma vakti geldi, kendimi bulmalıyım artık..

-Önüm-arkam, sağım-solum…sobe!
Şu kısırdöngü hayatta, ebe de benim, ebelenen de..
Değişen hiçbir şey yok.
Hergün birgün umuduyla yaşıyorum

Gözlerimi kapatıyorum, açıyorum;
Aynı resimler, aynı manzaralar, sabah, akşam...
Ama şöyle bir aynaya baktığımda değişenleri görüyorum.
Kırışan hatlar,
Beyazlayan saçlar,
Gözlerimde, hapis kalmış hatıralar,
Boğazımda kalan, yutkunamadığım eyvahlar!

Serpil Çınaroğlu 23 Haziran 2010