FATMA

• 20 Haziran 2010 Pazar 20:37:03

Fatma en sonunda köyüne gelmişti.Otobüsten inerek evlerinin önüne geldi.Alanya’nın Sapadere köyü.Derin bir öfkeye kapıldı.
Bu nefret,hınç duygusu.Birden kendi küçüklüğü geldi aklına.İlk gözyaşı döktüğü an.Ve yüreğinden bir parça yitirişini işte o gün anlamıştı.Sevgi’yi,adını bilmediği,tarif edemediği duyguları.16 yıl öncesi olan bu olayları sanki dünmüş gibi hatırlıyordu.
16 YIL ÖNCE
Her şeyi hatırlıyordu.O eski evi.Ev’e giden patika yolu.Bugün değişik bir hava vardı evde.Pencereler ve kapılar kilitlenmişti.Annesi’yle oturuyordu Fatma.Annesi’nde tarif edemediği bir duygu vardı.Bu duygu kendisi’nin bedeninide dolduruyordu.Korku.Tik tak atan saatler.Babası İhsan bey sonunda duvardaki tüfeği yerinden çıkardı.Meraklı gözlerle son kez eşine baktı.Çıt çıkmıyordu,büyük odada.Eşi derin hıçkırıklarla başını öne eğdi.Eşine sert bir şekilde baktı.Büyük bir kavganın başlamaması için gözündeki yaşları sildi.Kızı’na baktı İhsan.Daha yedi yaşında,hayatı tatmamış bir beden divan’da oturuyordu.Yaşaması ve ölmesi kendi ellerindeydi.Öz kızı.Fatma’ya yaptığı işkenceler aklına geldi.Depoda kilitli kalışı aklına geldi Fatma’nın."Baba"diyerek çığlık atışı ve ağlaması gözlerinin önünden gitmiyordu.Kendisi de merdivenlerde oturup Ay’ın doğuşu’nu izliyordu.Bir kez daha baktı kızına.İçi cız etti.Tüm yaşanılmışlar,benlikler kalbinden silinmişti.Ya adını söylese,hiç söylemediği:"kızım,seni çok seviyorum" kelimesini söylese Fatma korkar mıydı acaba?Dili titriyor,gırtlağından bir türlü o sesi çıkaramıyordu.Diz çöktü.Fatma’nın çenesine dokunarak onun yüzünü gördü.İlk defa gözlerinin içine bakıyordu baba kız.Fatma bir an için korkmuştu.Çünkü ilk defa babası’nın gözlerini görüyordu.Hemde bu kadar yakından.İlk başta bir tokat darbesiyle yere yıkılacağını sandı.Hazırdı buna,bekliyordu.Ama beklediği tokat ilk defa gelmemişti.Daha önceleri kendisine bu acıları tatdıran adam’ın aynı acıları çekmesini istiyordu.Şimdi ise daha önceleri düşündüğü bu duygu hafızasından silinmişti.Yerini derin bir sevgi’ye bıraktı.Önüne doğru yavaşca eğildi.Babası ilk defa,sol yanağına ufak bir öpücük kondurmuştu.İlk öpücük...Aynı zamanda da son.Bunu Fatma bilmiyordu.Bütün pencereler neden kapalıydı, babası neden tüfeği omzuna almıştı?Hiçbirşeyi bilmiyordu.Şimdi bir sinema izlemeyi çok isterdi.Şöyle ailesi’yle.Fakat bunun hiçbir zaman olmuyacağını bilmiyordu.Sadece içine böyle bir vuruyor,dışına yansıtmıyordu.Annesi ayağa kalkarak:
"Gitme."dedi.Bu sözü ince ve yumuşak bir sesle söylemişti.Çünkü korkuyordu;karanlıktan,yeryüzünden,bugün ne olacağını bilmeden.İhsan bey sertçe dış kapıyı kapattı.Fatma pencere’ye yaklaştı.Annesi’de yanı başına diz çöktü.Anne kız ,İhsan’nın evden son çıkışını izledi.
İhsan dışarı çıkınca evine son bir kez baktı.Eşi ve kızı penceredeydiler.Onlara eliyle içeri girin deme’yi candan istiyordu.Ama içindeki bir güç ona engel oluyordu.Derin bir soluk aldı ciğerlerine doğru.Merdivenleri çıkarak sokağa adımını attı.Eli sol cebinden buruşuk bir resim çıkardı.İkiye katlanmış,arkasında"seni seviyorum" yazılı küçük bir not vardı.İki’ye bölünmüş resmi açarak baktı.Siyah beyaz resimdeki eşi’ydi.Canından çok sevdiği eşi.İki damla gözyaşı akıttı yüreğine,sevgisine doğru.Evet,kötü bir baba’ydı.Bunu kendiside biliyordu.Acaba tüfeği alıp ,beynine sıksa eşi ile evlendiği güne geri dönebilir miydi?Ah,ne güzel olurdu.İnsanlar mutlu oldukları anlara dönebilir,o dakika’yı,saniyeyi duraklatarak ömrü’nün sonuna kadar izleyebilirdi.Aynı kendisinin eşini seyrettiği gibi durmadan ve usanmadan.
Kan davası...Hiç kan akıtmadan da kan davalısı olunabiliyormuş,bunu öğrendi.Esme ile çocukken köy’de tanışmışlar ve birbirlerini sevmişlerdi.Fakat Esme’nin babası Tahsin Ağa bu evliliğe karşı gelerek onların peşine düşmüştü.Şimdi aradan toplam kaç sene geçmişti.Nefes’i ciğerlerine doğru çekti.Ama zorlanarak.Bu temiz hava ilk defa pistti.İşte,Tahsin Ağa’nın adamları sağdaki dönemeçten çıkıp üzerine geliyordu.
Tüfeğiyle birisini indirdi.Bir acı dutdu sonra.Göğsünden yukarı doğru bu acı benliğini sardi.Diz çöktü,bulunduğu yere.Pencere’ye baktı.Fatma ona bakıyordu.İhsan:
-"Kızım".dedi ilk defa."Kızım".Bedeni soğumaya başlamıştı birden.Eli,parmakları,yüzü heryeri.Fatma gözünün önüne geldi.Naıl dövdüğünü,şu hiç bitmek bilmeyen sigaraları.Bir kurşun daha geldi aynı yere.Pencere’ye Fatma’ya baktı.Ve sonrada yere düştü.Fatma ise ilk defa babası’nın içinde bir sevgi olduğunu anladı ve onu çok sevdiğini.Fatma:
-"Baba"diyebildi,ancak.İlk ve son kez.Annesi Esme pencereyi kapatıp,Fatma’yı kucağına alarak dış kapıyı açtı.İhsan az ötede yerde uzanıyordu.Tahsin Ağa ve adamları İhsan’nın başını bıçak’la kesiyordu.Vahşet’in tanımıydı bu yaşananlar.Fatma’yı yere indirdi.Ve bahçeye doğru anne ve kız koşmaya başladı.Tahsin Ağa:
-"Kaçıyorlar."diye bağırdı.Yandaki adam’ından hızlıca tüfeği alarak ateş etti.Saçma kaçan kadın’nın tam belinden yakalamıştı.Esme yere yuvarlandı.Fatma ise annesi’nin elinden tutuyordu.Bir umut,bir şans.Görünürde hiçbirşey yoktu.Fatma tuttuğu elin kanamasına bakmayarak,hıçkırıklarla boğuşarak annesine bakıyordu.Esme:
-"Kaç"dedi.Kaçmak.Uzaklara gitmek.Annesi bu haldeykenöyle mi?Minik gözlerle annesine baktı.Daha 7 yaşındaydı.Esme:
-"Kaç diyorum sana,beni seviyorsan."dedi.Annesi kendi canından ümidini kesmişti,bunu anladı Fatma.İşte o gün babasını(kendisi de inanmadı bu duruma)ve annesini çok sevdiğini anladı.Koşmaya başladı.Nereye koştuğunu bilemeden hızlıca koştu.
Umuda,sevgi’ye ve özgürlüğe.Dedesi onu takibe başlamıştı.Ölüm korkusu sardı bir anda Fatma’yı.Ayağı kaydı ve yere düştü.Bacağını oynatamıyor,ayağa kalkamıyordu.Karanlık.

-----------SON----------------------------
YAZAN:ONUR ÇETİN