Bundan seneler önce bir arkadaşımın oğlu askerlik yapmak için Ankara’ya gelmişti.Arkadaşım beni telefonla arayıp,oğluyla ilgilenmemi istedi.Ben de seve seve kabul ettim ve görüş günü geldiğinde,oğlunu görmeye gittim.O sırada oğlunu acemi birliğine teslim etmeye gelmiş,konuşmasından da karadenizli olduğu anlaşılan bir amcayla oğlu arasında geçen şu konuşmalara şahit oldum.

’’Bak oğlum en önemli vazifen komutanlarına kesinkes itaattir bunu sakın unutma.Bir görev için şuradan üç kişi gelsin diye bütün bölüğe seslendikleri zaman ilk önce sen çık.İkinci yada üçüncü değil.Nöbetler de kesinlikle sigara içmeyesin;bizler siz nöbettesiniz diye rahat uyuyoruz.Yemekhane görevlerinden sakın kaçma,mantığın bittiği yerde askerlik başlar lafı,bizim zamanımızda da vardı sakın inanma,atışlarını iyi yap,arkadaşlarınla iyi geçin.Güneydoğu için seçme yaparlarsa ilk önce sen çık.Vatan sevgisi imanın gereğidir yavrum.Bunları sakın unutmayasın’’.

Daha sonra amcayla oğlu sarıldılar birbirlerine...

O sırada bense dışarı çıkmış hüngür hüngür ağlıyordum.Arkadaşımın oğlunu beklerken...