Yiterken

• 17 Haziran 2010 Perşembe 21:31:49

Yiterken

Yenildik,
Şimdi kim bile bilir umudun o aci yanini,
Yada Kim koklaya bilir Tenimize sinmiŞ Karanfil kokusunu?
Solugumuzdaki isyani kim duya bilir?
Intikamciydi SEVDA dedikleri,
Gölgesi mavi DENiZE Vuran Bahardi,
Neyi yaŞadiysak ömür törpüsünde,
Umut diye iŞledi derimize ADINI
Kizil bir Gülün Dikeni ile.

Istanbulun’ nemli yaŞ caddelerinde sinandik,
Terk ettigimiz her cadde biraz daha SolgunlaŞti,
Şimdilerde her birine ANITLAR dikildi
ACIYA DAiR..
Sevgili, geride kalan yaŞanmiŞliklarimiz ise
Benligimizin Soguk nemli duvarinda birer hücre karanligina TUTSAK..

Tutsaklik ve Hücreler eŞliginde,
YaŞanmiŞliklarimiz birer KABUS’a dönüŞmekte,
Zaman coktan ceketini asmiŞti DUVARA.
Cografyanin bu yakasinda Yitmekteyken düŞlerimiz
Diger yakasinda tanimadigimiz insanlar kurulmuŞtu bereketli sevda SOFRASINA..
Yitmek koca bir cesaret aynasi olmaktayken
Aynada beliren gözlerin coktan yitirmekteydi Tilsimini..

Biz sevmek diyorduk ADINA
Oysa o kendine coktan hazirlamiŞti DARAGACLARINI,
Şimdi kim bile bilir bizim kadar
O yenilginin Tarih olmuŞ aci,küf tadinda rengini.
Solugumuzdaki titrek sesleniŞi kim duya bilir?

Ey Sevgili....!!!
Duy...
Ve dinle
sana dair SesleniŞi’mi
Suclama beni,
Bagrimi yakan bir yaradir bu ayrilik Şimdilerde,
Bilesinki
Damarlarimda dolaŞmakta SeviŞmelerimin Yangini..
Gecenin solgun yüzüne taŞiyorum GülüŞlerini..
YaŞadiklarimiz,
Gökyüzünü aŞarak Sonsuzluga savruluyor,
Durdurmak mümkünmüdür?
Hatirlarmisin?
GüneŞli bir istanbul sabahi vurmaktayken deniz dalgalarini karaya
Zapt edip durgunlaŞtirmamiz kolaymiydi?
Sonsuzluga savrulan yitik düŞlerimizide durdurmak o kadar zordur bilesin...
Şimdilerde
Talan edilmekte baahar ve AŞK
öyle bir zulüm,katliyamki durdurulmasi güc
Atmazsak eger kendimizi önüne
Bahar ve aŞk
birer solgun kircicegi olarak belirecek bahcende.

Hayatin ve Umudun
katledildigi bir yerde büyümekte özlemlerimiz,
oysa onu alt edip yendigimiz yer
Ne soguk bir kentin solgun,anitsal caddesi
nede dört duvarin soguguydu
Yendigimiz yer KAVGAMIZIN tam ortasiydi..!

Söyleyecegim bütün sözler
sevincin ve umudun savrulmasina dairdir.
Ve Şimdi onlar yaralarini saracak
Birini BEKLEMEKTEDiRLER...

Ey anisiyla yüregimi daglayan
Kederlenme hemen
dökme gözyaŞlarini
Ve suclama beni
Böyle yaziyorum diye...

( Sen Şarkini söyle ve Gülümse Ceylan Gözlüm,Cünkü sesinin hasretiyle yeŞerecek Umutlarim )

Ey Gece..!
Ey Uslanmazz Yüregim..!
Ey Kadinlar..!
Ey Bahar......
Dinleyin..!
Sevdigim kadini anlatacagim sizlere..!
Yada Yitmekde olan sevdamizi...!
Her hangi bir kadindan farksiz degildi öyküsü,
Yürürken hep nedense birbirine dolaŞir gibi olurdu ayaklarii,
Bir resim yada koparilmiŞ kizil bir cicekti.
gecen ki mektubuna ekledikleri büsbütün bir YANGINDI.

Durup durup ic cekiŞleri
Sessizligi,dalginligi
özlemle bakiŞi pencereden o YOLA,
aŞki ögreniŞindendi..
Kücük bir ateŞ böcegiydi
aydinlatirdi gecelerimi,
En cokta ayriliklar korkuturdu ONU.
Böylece baŞladi ilk dört duvar paylaŞimimiz,
Duvarki...
GüneŞ Sarisi
iŞlenmiŞti soguk yüzüne ADIM..
GidiŞinde biraktigi kücük bir aniydi belkide kim bilir.
Yitik bir düŞ,
Kirilgan haykiriŞ,
umutlu umutsuz
bir bekleyiŞ barindirmakta Şimdilerde SOL YANINDA KADINIM...

Acimi anlatmali sizlere
Ayriliklari,
Ve destanlaŞirken ömrümüzü ANLATMALI..
Bir serserimiydim oysa?
Bir masalciydim belkide
yaŞadigim o büyük düŞler tek Tarihimdi.
Acemi bir aŞiktim belkide.

Ey sevgili
yitmekteyken umutlarimiz....
muhasebe edersin kendini

Yitmekte olan bir sevda sonrasinda
SagirlaŞirsin
Gölgelenir tüm kainaat
Her gürültü ISSIZLIK taŞir biraz
kabahatli bir cocuk gibi atarsin kendini sokaklara
Ki sokak kirilgan,uykusuz ve Donuk..
istemez sokaklar ki aglayasin,
kaldiramayacagini bilir iki damlanin yükünü
oysa sokaklar,caddeler daha tenhadir Yüreginden..
Tenhadir sigindigimiz bütün yer..

Odan daginiktir
Tütün kokuyordur
Yazsanda GecmiŞden gelecege yaŞanmiŞliklarimizi
O zaten Dilsizdir....
Bir fotograf düŞer aklina ansizin
Cikarirsin cüzdanini
Cam kesigi bir gülümseyiŞle bakarsin..
Sonra dalip gidersin gecmiŞe
yada bir kac ay evveline
Daldigin pencere gelir aklina
Mahcup bir duruŞla susarsin
sonra YüzleŞirsin
YeŞile dair bir renkle beliren insanla..
öpmek istersin bir biyigin ilk gözüne batan yerinden
doyasiya icmek istersin sicak bir corbadan
Ve susarsin...
Günlerdir yitik bir hüzünle cikiyorsun yola,
bir dügün havasinda buluyorsun kendini
biraz üryan ve korkak bakiŞla
cagresizligini duyurmak istersin insanlara
cocuklar takilir gözlerine
birden kacacak bir yer ararsin
ve cigerlerinde son bulur sigaranin ilk dumani..
bir haber ucurmak istersin farkli bir cografyadaki insana
susarsin..
ne iletecegini ŞaŞirir ve dokanir parmak uclarin bir kac harfe
Söyleyecegin tek söz..
(AKLIMDASIN)’DIR....

Kötüye iŞaret bir suskunluga bürünürsün
unutup gitmek istersin ezberindeki insandan..
Bulutlara bakarsin
Yalniz ve cagresiz...
O uzak oldugun istanbul akŞamlari düŞer aklina..
seviŞmelerin,
GülümseyiŞlerin,
Ve sicak corba,coktan dilinde bir sogukluktur..
isitmaz icini...
istesende isinamazsin,
cünkü beden yalniz,
düŞlerin git gellerde bir savaŞ’da...
ve titrek sabahlar coktan kapindadir..
Şimdilerde
yagmur sonrasi kuŞlar konmakta balkona
Bekledikleri seni göremezler,
utangac bir sitemle
Bir kirilganlikla ucup gitmektedirler farkli kapilara..
Uzaklik bir ani oluyor
Ve alnin ateŞler icersindedir
Kötüye iŞaret oldugunu düŞünürsün bu yaniŞin...
oysa alevlenen bedeninde sol bulmak vardi
soguk bir mart gecesi...

Devrim Dokdere