ADIN UMUT

• 16 Haziran 2010 Çarşamba 19:48:39

ADIN UMUT

Adın Umut

Dün gece seni uyuturken üŞüdü parmak uclarim,Dün gece seni yüregimde ve kör karanlikta yaŞatacak kadar cesurdum,alip karanlikdan yuregimde gizleyecek kadarda USTAYDIM...
Kalemime dokunan acemilik kadar arzisizim Şu siralar,nemli bir odada cam kenarinda beklettigim kücük bir intihar süsüydün cogu vakit. yada pimi cekilmeye hazir bir BOMBA..
Ne zaman yazmaya cesaret etse parmak uclarim,o günün akŞaminda eksilen bir cok harften sadece geriye kalandin....
Acemi bir serüvenci gibi uzadikca uzayan sokaklarda yürümekteyken,cikip gelsen diyordum hani yagmurlu bir akŞam üzeri,kendiyle var oldugunu hisseden seninle yoksul bir halkin sofrasina konuk olan acemi bir serüvenci yüregim Şu siralar...
Ve
Oldukca yorgun....
Kirgin
Bir o kadarda Direncli...
Tüm iklimlerden sana dair birseyler ifade etmeli mi?
Ki ustaca sevmenin ezberini bozmadan sevdire bilsem yüregimi...

Sen...
Ah senki ürkek bir öyküyü kandira bilecek kadar usta,
bense öykü tarzinda suskunluga burunecek kadar acemii,
Siyah bir geceye bürünüp gözlerindeki iŞigi karartacak kadar Asi oldugunuda bilirim..
Sen...
Aynada beliren yüzünün rengini okŞamaktayim Şu siralar,ne sen nede yanaklarindaki utanc sonrasi beliren kizillik farkindadir bunun..
Geceyi koynuma alip uyumak istiyorum,ki iŞleyesin icime,uzanasin boylu boyunca, ve okŞamali saclarini,korkak bir titreklikle...
üc gün önce akŞami kuŞlar getirdi bir haberini... ’’ Gökten kaymiŞsa bir yildiz hatirlasin bedenimi,benligimi yüregimi’’ aynen böyle iletin uzaklarda bir yerlerdeki kimligi faili mechul sevgiliye demiŞin...
üzülmedim diyemem üzüldüm..
Mevsimler koca bir hiclik dogurmaktayken,yapraklarin ayni yokoluŞla savruldugunu hissediyorum..
icimi garip bir yalnizlik zapt etmekte,bir ic kanamadan gecmekteyim,bir nefes daha diren,son bir nefes daha direnmelisin ah benim uslanmaz yuregim,ulaŞilmasina ramak kalmiŞtir can sevgiliye..! son bir nefeste gece karanligini yirtarak gunesli bahar sabahini yaratmaktayken, Gelsen diyorum... Son bir sesleniŞle....
Her susuŞunda ölum dogurdu sana dair yalnizliklarim...
Dilime düŞen OZLEM sözcugunde agir agir uzaklastin,Oysa sana gelecek kadar diriyim... henüz yorgun düŞmedi bedenim...
benligime iŞlenen intiharlar direncime yoldas olmakda Şimdilerde,oysa adin hicde bu kadar yalniz degildir..
Ne zaman kacsam ADIN duyuldugunda iki dudak arasinda...
o vakit göz kapaklarimda bir ACI,dudaklarimda ölümcül bir SUSKUNLUK KALDIN....

Intiharli akŞamlarda hüzne dair mektuplar yazdim..
Yaralarindan öptüm gizlice..
Haykirdim duymadin sesimi...
üzerime serildi o cok sevdigin yagmurlar...
Acizdim...
Suskundum..
Ve uslanmiŞtim sensiligi tadarak...

Yoklugunun üstüne dogan sabahlara dair yeni bir fisildayŞla isyanlar buyutmekteyim,bütün isimsiz sokaklarda yankilanmakta yuregimi kabartan sensizlik.
Ey sevgili...
Cik gel gunahlarima...
Yada umuduma kulak ver...
Sen gittikce tukenmektedir yuregim erimekte bi care bedenim...
Ey sen KADINIM umudun yeniden dogacak guzelliklerini göre bildigim...
Adina siirler ,oykuler buyuttugum sevgili...
Cik gel...!!
bir aksam uzeri tenimde olmali titrek bedenin...

Agiz Dolusu bir ölümü selamlamaktayim...
Sen kokuyor Şu siralar ülkem...
Ve ulkemde insanlar...
Aclik,yoksullukla savaŞlarda.
Ben se yeniden dogacak güne inat direnmekteyim....

Sac uclarimda beliren hafif kar tanesi beyazliklari görüyorum,
Her renk bir matem Şimdi,
iliklerime kadar iŞleyen sancilarin son demindeyim SEVGILI...

Hadi intiharla süsle yüregimi..!
Durma...!
Sakin gözlerini kapama...!
Hadi gece icime iŞlemeden düŞ yüregime!!!
Gel umudumun aydinligina..!!!