Hayatını, geleceğini bir başka insanı kandırmak ve ona ihanet etmek üzerine kuranların, kurdukları bu yeni hayatta en büyük korkuları “aldatılmak ve ihanete uğramak” veya aynı hatayı tekrarlamak olur. Çünkü bu yeni hayatın temelinde “hakkı yenmiş”, “kandırılmış” bir başka insanın “âhı” vardır. Bu âh’ın ağırlığı, bu hayatını kararttığı insanın gölgesi daima peşindedir. Peşinde değilse de o, peşinde sanır.

Bu korku ve tedirginliklerini abartırsa kişi, yakasını bırakmayan bir “paranoya”ya dönüşür ki bu da ona mutluluk getirmez. Hatta bu korkusu onu da hayatını da yönetmeye başlar bir süre sonra…. Kırıcı, tedirgin, mutsuz, tatsız bir hayattır yaşanan.



Geçmişin peşini bırakmayacağı korkusuyla yaşayan insan, geçmişinde “telafisi olmayan hatalar” yapmış demektir. Geçmişi yeniden kurgulamak mümkün değildir fakat yaptığımız haksızlıklarla yüzleşip küstürdüklerimizin gönlünü yeniden kazanmak mümkündür. Başka türlü iç rahatlığı yoktur. Bunun anlamı da geçmişi yeniden yaşayıp bugüne ihanet etmek değildir tabii ki. Geçmişte ihanet ettiklerimizden helallik almaktır. Dostluğu olsun yeniden kazanmak yaşanmış güzel hatıralar hatırı için; kırılan gönüllerin, kalplerin tamiri için başarılabilirse hiç de fena olmaz. Birbirini iyi tanıyanların, anlayanların bu teselliyi hem kendilerine hem muhataplarına çok görmemeleri gerekir.Fakat zorlu bir iştir. Samimiyetin, güvenin ve iyiniyetin olmadığı yerde bu da mümkündeğildir.
.6.06.2010