HATIRALARA YAZMAK 1. GÜN

• 14 Haziran 2010 Pazartesi 16:56:04

Karanlık gecenin aydınlanan iç yüzü gibiyiz biz.Acılarla kıvrandığım 3 gün,ya da 3 asırmı demeli ? Söz verdiğim gibi sensiz geçen her günümde sana adresi belli olmayan bir mektup yazıyorum.İlk mektubumu yazmak için kendimde öz güven aradım ve buldum sevgilim.Başlıyorum...
" Aylardan Şubat ve ben üşüyorum.İlk defa üşüdüğümün farkına vardım.Sensizlik tüm sıcaklığıyla gitti sanki.Kendimi bulup daha ssonrada kaybettiğim yerdeyim şimdi.Nereye gitsem kalemim ve senin gözlerine esri etiğim içi hayallerle dolu kağıtlarımıda yaenımda taşıyorum.Bana seni yaşatan tek gerçekler! Her zaman buluştuğumuz parkın yolundayım.Delicesine yağan kar taneleri suratıma ince ince çarpıyor.Rüzgar kopçalarken yüzümü hiç aklımadan çıkmayan seni düşünüyorum.Bizim cafeye giriyorum.Gözlerine esir olduğum ve sana bakarken içimden gelen titreyişle , üstüne aşırı ama bilinçsizle kuvvet uyguladığım masamızdayım.Karşılıklı kahve içiyoruz seninle.İçimde yine o büyülü titreyiş var.Masayı sıkmaya başlıyorum yavaşça.Gözlerin karşımda duruyor.Yaşanılan anıları anıyorum.İçtiğim kahvenin buharları teker teker hatıralarımı kaplıyor.Dudakların parlıyor senin , o masum bir yıldız gibi parlayan dudakların.Kendimi kaybettiğimin farkında değilim.Tek şeyin farkındayım:Seni hayal ederken kendimi göz göre göre dipsiz yalnızlıklara feda ettiğimin farkındayım.Aşkımı dile getirmeye çalşıyorum.Bir anda ince bir garson beliriveriyor yanı başımda.Şehrinden kovulmuş bir insan edasıyla ’ Hesabınız!’ diyor.Fark etmeden senide benden alıp götürüyor yanımdan giderken.Avuçlarımın içinde masanın demirleri.Sıktığımın farkında değilim.Ellerim uyuşmuş.Hüznün girdaplarınıda alıp cafeden dışarı çıkıyorum.Kar topu oynayan çocukları görüyorum.Ansızın saçlarının kokusunu içime çeker gibi oluyorum.Kendimden geçmişim...Kar çok güzel yağıyor.Ellerin gibi yumuşak ve narin.Sanki kar oynamak için yaratılmış eller.Kar taneleri acıdan kırçıllaşmış saçlarımı okşuyor.Keskin bir soğuk çarpıyor suratıma.Tüm hayallerimi savuruyor sanki.Agnost düşüncelerimin içinde yüze yüze eve geldim.Yokluğun bana kulaç atmayı öğretti sevgilim !
Uyumam lazım artık.Çünkü yeni,daha masum ve içinde sadece sen olan bir hayale böyle başlayabilirim.Kafamda acımasız bir ağrı var.Beynimi kemiriyor sanki.Üşüttüm galiba hasatlanıyorum.Yatağım tam karşımda sevgilim.Beni bekliyor.Yastığım hala saçların kokuyor.Yatıyorum artık sevgilim.İçime çektiğim bu efsunkar kokuyla yatıyorum.
Büyüleniyorum...