son günlerde sokakta yürürken, insanlarla konuşurken, havaya, buluta, suya bakarken bir yalnızlık ve ardından gelen ’ ben’ i görüyorum. Hayatı ne kadar kendimiz için yaşıyoruz, daha doğrusu bunu hep kendimiz için yapıyoruz bunu. hayat akıp gitmekte soru sormalıyız KAPİTALİZİM hücrelerimize sirayet ettiğinden beri bu ne kadar zorlaştı. biz ne kadar insansızlaştık. şu demek oluyor sanırım şeytan dediğim unsurlar bize aşkı,sevdayı,kavgayı,direnci,düşünceyi,insanlığı.... yaratısı bilinç kaybı yaşayan toplum oldu. artık neyi kaybettiğimizi hatırlanıyoruz. düşünenler sevimsiz, bilinçli konuşmaya çalışan ukala, direnen hayalperest, aşık olan aptal ilen edileli ve bu cephenin tam karşısında durmaktan onur duyuyor ve bunu haykırıyorum.

şeytana inat AŞK !!

bir çifti göz yüzünden heder olmaktan, bilincimi ve benliğimi açık tutmaktan, dosta inanmaktan, babama güvenmekten, barikatta dövüşmekten, insanlık için ve hiç bilinmeden,
bilinmeden ölmek pahasını göze alarak yaşamaktan onur duyuyorum. bir damla inanç, bir damla aşk, bir damla fikir, bir damla umut,kavga,dost,hayat taşıyana yaşıyor diyorum kendimce. anlamını kaybetmeden ve hayat için dövüşmeyi bilerek yaşamak. Ne onurlu ve büyük iş!!



’’şeytan içti alkanları altın taslarda, adları yok, yurtları yok, bir garip sesler...
kemikleri el yıkamakta kullanılıyor şimdilerde, gözleri yok...
bir çukur içinde çiçek tarlası
nasıl ağlar nasıl gülerse insan hiç ayırmadılar kendilerini başkalarından.
herkes nasıl öldüyse onlar-da onlardan başka öldüler.
ve bir çok şey eklediler küçük hayallerine
bizse küçülterek onları şiirde imge dedik efsanelerine
başaklı bir tarlada içli türküler gibi sürmekte ve durmadan geçmekteler’’



şeytana inat aşk




Kubilay yıldız