KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 748 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
YASEMİN 4.BÖLÜM
İzzet bey.60 yaşında,tombul’du.Sarı gözlükleri gene gözünün üzerindeydi.Çocuklarını çok severdi.Sait ve Nezihe’yi.Eskiden polis’ti.Ne azılı hırsızları yakalamamıştı o.Şimdilerde ise bu aşırı yorgunluğunu üstünde oturduğu o muazzam koltukta dinlendiriyordu.Yasemin amcasını görmeyeli 3 ay olmuştu.O zamana kadar amcasının saçları beyazlamıştı.
Yengesi Figen hanım.Amcasından 10 yaş küçüktü.Siyah saçları yavaş yavaş beyazlaşmaya başlıyordu.Ev hanımı deyince akla gelirdi.Birde o yemeklerinin güzelliğinden.
Sait’in kız kardeşi Nezihe.18 yaşında,lise üç öğrencisi.Yasemin dikkatle baktı kuzenine.Kimseye benzemiyordu.Şaşılacak şeydi doğrusu.Bu kızıl saçlı kızı sanki bir an komşu kızıymış gibi algıladı.Bir anda amcasının konuşmasıyla bu düşünceden sıyrılıverdi.İzzet:
-"İyi oldu kızım,ne zamandır görmüyordum seni.Hem şu üniversitede bahane oldu.Ee alışabildin mi yeni evine?"Yasemin:
-"Vallahi ev çok güzel amca.Teşekkür ederim.Ama alışamadım.Yalnız yaşamaya alışık olmadığımdan biraz sıkılıyorum.Hiç değilse geçen sene yanımda Meral abla vardı."İzzet:
-"Meral’de üniversiteyi bitirdi.Amerikada mastır yapıyormuş diye biliyorum ben.Her neyse.Bak sana bir diyeceğim var.Bizim komşu Melehat hanım’ın bir kızı var.Senin yaşlarında.Kendine bir ev arkadaşı arıyor.Seninle kalır. Ne dersin?"Yasemin:
-"Çok iyi olur amca."İzzet:
-"Ya hanım neydi Melehat’ın kızının adı?"Figen:
- "Ne bileyim ben canım?"Nezihe:
-"Derya."İzzet:
-"Hay,sen çok yaşa."
Muhabbet yavaş yavaş uzuyordu.Sait bu akşam yemeğinde hiç konuşmadı.Yemekten sonra Sait Yasemin’i evine bıraktı.Yasemin dış kapıdan apartmanın içine gİrdi.Merdivende bir kız çocuğu oturmuş,ağlıyordu.Siyah saçları dağınık,boyu bir çocuğunki kadar zayıf ve esmerdi.Yanına yaklaşan annesi ona bağırarak:
-"Geberde kurtulayım artık,Allah’ın belası."Bu sert kadının sonradan öğrendiğine göre adı Sibel hanımmış.Sarı saçlı,gözlüklü birisiydi.Apartman’nın baş kabusuda diyebiliriz esasında.Bunu yakında öğrenecekti.Küçük kıza yaptıklarından dolayı;Yasemin’nin yüreğini derin bir alev kaplamıştı.Merdivenleri çıktığında,o hep boş bir şekilde duran koltukta şimdi yaşlı bir amca oturuyordu.
4.BÖLÜMÜN SONU
NOT:(HİKAYEYE UZUN BİR ARANIN ARDINDAN DEVAM EDİYORUM.DEVAMINI PAZARTESİ SABAH YÜKLEYECEĞİM.ÖYKÜDEKİ DİĞER KARAKTER OLAN GÜLSÜM İLE İLGİLİ BİLGİYİ PAZARTESİ YAYIMLACAĞIM)
NOT 2:(ÖYKÜYÜ ANLAMAYANLAR İLK ÜÇ BÖLÜMÜ OKUSUNLAR .TEŞŞEKÜR EDERİM)
YORUMLAR
Emek verilir seri olarak yazılan öykülere...Elbette diğerleri de öyledir. Ama bir farklıdır, kurguyu doğru bir zemin üzerinde sağlıklı bir şekilde ilerletebilmek. Emek ister...O yüzden 4.sü yazılan bir öyküye bakma gereği hissettim. Hakkı kalmamalı...Şunu sözylemeliyim ki, yaza yaza başaranlardan olabilirsiniz. Çünkü "göç yolda düzelir". Ama en azındanişe, paragraf düzenlemelirinize ve imlaya dikkat ederek başlayın derim. Gerisini yazarak ilerleteceğinize inanıyorum.
Fırsat buldukça yazınızı takip edeceğim.
Başarılar.
