YENİ DOĞMUŞ ÇOCUĞUN MEKTUBU
Gözümü açtım. Apayrı bir dünya… Burası mıydı 9 ay bekleyip geldiğim yer. Gelir gelmez keşkeler karışıyor beynime. Neden mi dersiniz? Gözümü açtığım dünya savaşlarla kaynıyor. Kan akıtılıyor bedenlerimize. Oysaki ben barış dolu bir dünya tasavvur etmiştim. Ben şimdi boşuna mı bekledim onca zaman. Boşuna mı hayal kurdum annemin karnında. İyi bir gelecek kuracağını söylediler. Fakat gelecek kaygısı sarmış her tarafı. Umutla 280 gün bekledim. Meğer geldiğim yerde karamsarlık çökmüş.
Annem oksijeni bir şekilde bana ulaştırıyordu. Bakıyorum da annem o oksijeni nerden bulup da getirmiş. Her gün tonlarca ağaç kesiliyor gözümü açtığım dünyada… Oksijensiz bir dünyaya adım atmışım meğer. Durmadan ağaçlar kesiliyor, sanki damarlarım çekiliyor. Anneme komşu evin küçük çocukları sokaklarda mendil, su satıyor; bu mu bana kurulan gelecek. Ölüm kokuyor sokaklar ve ben yavaştan korkmaya başladım. Oysaki geldiğim yerde ben koruma altındaydım. Korkmuyordum ben hiçbir şeyden. Ne kadar da mutluymuşum meğer. Bu dünya için ne kadar da acele etmişim. Keşke… Keşke… Keşke geri dönmem mümkün olsa... Olsun dar olsun, hareket alanım sınırlı olsun. Hiç olmazsa bu dünyanın çirkefliklerine, zulmüne tanık olmazdım. Ama geldim işte. Beni bekleyen korkuları bilerek geliyorum. Gelecek diye bana yutturulan dünyaya ayak basıyorum. Ey insanlık merhaba. Ben geldim. Yeni bir birey olarak bu kötü dünyanıza ortak olmaya geldim.
YORUMLAR
Ben yazmaya başladığım ilk zamanlar daha küçüktüm....ve hep bu tür yazılar yazmaya çalışırdım....yazılarımda hep bi yakarış olurdu.....işte, ''keşke hiç gelmeseydim dünyaya, hep annemin karnında yaşasaydım,,,neden beni dünyaya getirdin ki anne'' başlıklı küçük küçük yazı ya da şiirller yazardım.....ister çocuk olsun ister genç ya da yaşlı her durumda görüyoruz hayatın kötü yanlarını ve maalesef bunlarla beraber yaşamak zorundayız...........güzel bi mektuptu.....kutlarım szizi....
Hoş geldin safalar getirdim yeni hemşehrimiz. Doğrudur çok güzel hayaller kurmuştun aslında dediklewrin gibide olması gerekirdi amma ve lakin bu koca dünya bazılarına dar gelecekki bizlere yeryüzünde yaşamayı çok gördüler. Ümitsiz olma ancak pekte ümitvar bir gelecekte malesef görünmüyor. Belki mazlumlardan doğman seni hayal kırıklığına düşürebilir , zalim güçlülerden doğmadığına yinede şükret. Çünkü başkasının kanıyla ruhun kirlenmemiştir.
Çok güzel ve ders alınacak bir yazı tebrik eder saygılarımı sunarım.
O kadar güzeldi ki anlatımınız, inanın bir kez daha okumak istedim. Baştan sona haklısınız aslında anne karnından çıktıktan bir mücadele başlıyor. Savaşın olmadığı, çevrenin kirletilmediği, gelecek sorununun olmadığı, medeni bir hayata gelmeli bebekler.. Ama cami avlusuna terkedilen bebekler, üvey ana veya baba elinde büyüyenler, mendil satanlar, sokakta yatanlar hele onları düşününce aynı sizin dediğiniz gibi anne karnından keşke hiç çıkılmasa dedirten yaşamlar var.. Çok duyarlısınız harika bir çalışma olmuş. Saygı ve selamlarımla...