TAKVİM

• 10 Haziran 2010 Perşembe 15:24:39

Kâinat misali insan.
Sanki her ne varsa yeryüzünde bize benzer ya da biz ona benzemeye çalışırız. Dün öğlenden beridir Takvim’e takılı kaldım. Takvim gibi olabilmeyi düşündüm. Her gönüle asılı yapraklar gibi olmak Bazan Eşine dostuna GÜNÜNÜ GÜSTEREN. Bazan işi bitince cumurlanıp atılan ama hiç bir şey olmamış gibi devam eden bir takvim.
Herkes her insanda başka biri olarak yaşar. Abi, baba, dayı, teyze, yenge. Sevgili, arkadaş olmak İnsanın takvim ömrümüdür yoksa. İsmi çoğaldıkça artmayan eksilmeyen. Cumartesi, Pazar, Pazartesi olmayı becerebilmek midir? Yaşamak.

Her koparana azıcık Pratik bilgi. Günün ehemmiyetine dair az da olsa bir katkı sağlamak. Yaprak yaprak yok olurken sızlanmadan; Bazan ayakaltına atılıp bazan çiğnenmesin diye yakılan; Ama her bittiğinde tazelenen bir takvim olabilmek mi vazifesi insanın. Görevi dışına sarkmadan. Tutan eli yakmadan. Bazan bayram müjdesi kadar güzel bazan bir ölüm haberi kadar ağır ve olgun. Bazan iple çekilen. Bazan lanet ile anılan. Ama onsuz olunamayan Bir takvim yaprağımı Ömrümüz.
Hiç bir şeyle suçlanmadan, her şeyin Kâinatı Yaradan tarafından takdir edildiğini sindire sindire yaşanan. Senin yüzünden, sen varsın diye de değil. Sen olmasan senin sayende de denilmeden bir takvim sadeliğinde olabilirmi insan. Sahi bizler Takvim olabilirmiyiz. Eskirken eskittiğimiz tüm hayatlarda. Gönül odasının en görünen yerinde, alnından bir duvara çakılmış Vakur ama zavallı birer takvim. Unutulsak bile yumak yumak yolunup tazelenen. Ve gülümseye bilen her zaman. Onlarsız olamayan onsuz olunamayan İNSAN olabilirmi takvim.
Evet, evet. Bizler birer takvimiz aslında Asla geri dönüşü olmayan gidişlerle, uygun adım yürüyen. Hiç fark edilme sekte birilerinin ya çok beklediği ya çok iyi bildiği, bir pazartesi sabahıyız bazan. Bıkılmış kendisinden. Ya da Yeni umutları birilerinin salı sabahlarında. Çarşambadan belli olan Perşembe gelişlerimiz, yapılan hataların üzerine atıldığı. Ve her birimiz Bir Cuma kadar Mübarek yapraklarız aslın da, ya yâd edilen. Ya kıymeti bilinmeyen. Bir cumartesi veya pazarız hunharca katledilen. Ya da bir pazar sabahı delice eğlenilen bir piknik alanında
Yorgun ve kasvetli bir akşam gibiyiz Pazartesiye götüren. Hadi yolun, gün gördükçe ağaran,bir sayfa kadar masum ama temiz olmayan taranmayı unutmuş saçlarınızı. Size gelecek vaat eden umut dolu yarınlar gibi duruyorum. Kendimden habersiz Ardımda ne sakladığımı bile bilmeden geçin karşıma Ve bana gülün. Çirkin kahkahalarınızın gebe bıraktığı acılardan habersiz. Ve şunu unutmayın. İçimde ne varsa sizden. Yarının kaderi bu gününüzden. Kader takviminde asılı yapraklar gibiyiz sen ya da ben. Ve harcanır gideriz düşünmeden düşünülmeden.