KÜSKÜN BEGONVİL (16)

• 10 Haziran 2010 Perşembe 13:08:14

Sık ağaçlarla kaplı bir ormanda yönünü şaşırmış gibi koşuyordu Zeynep… Gökyüzünde

mehtap olmasına rağmen, yüksek ağaçlar yüzünden zifiri karanlıktı bulunduğu mekan… Hiç

seslerini duymadığı türden kuşlar ötüşüyor, yarasalar sanki onu hedef almış gibi uzaktan

hızla üzerine geliyorlardı. Uluyan kurtların sesi, rüzgârın uğultusu, kuru yapraklara

bastıkça çıkan hışırtılı sesler… Bir sağa bir sola, nereye gideceğini bilmeden sürekli

koşuyordu Zeynep. Çalılara elbisesinin etekleri takılıyor, yırtılıyor,bacakları,ayakları

çizikler içinde kalıyordu… Ve sürekli aynı ses onu takip ediyordu. O kadar yakınındaydı ki,

ensesinde soğuk nefesini hissediyordu sesin sahibinin:

-Zeyneppppppppppppp

-Zeyneppppppppppp

-Sen bizim verdiğimizi istemedin, şimdi biz de senin elindekini alacağız.

-Zeynepppppppppppp

-Arda’yı da biz alacağız …

-Arda’yı da biz alacağız…

-Arda’yı da biz alacağız…

-Ardaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

ZEYNEP kan ter içinde nefes nefese fırladı yattığı kanepeden. Elleriyle yüzünü kapadı

,hıçkırıklarla ağlamaya başladı… Sonra birden koşar adımlarla Arda’nın odasına gitti. Işığı

açtı, Arda uyuyordu, ama Zeynep’e sanki nefes almıyormuş gibi geldi bir an. Eğildi nefesini

hissetmeye çalıştı yüzünde.

Göğsü inip kalkıyordu Arda’nın uyuyordu mışıl mışıl… Ama ikna olmadı Zeynep…

Hafifçe sarstı Arda’nın minik bedenini… Uykusunda rahatsız edilmekten hoşlanmamıştı

Arda… huzursuzca kıpırdandı. Yönünü değiştirdi , düzenli nefeslerle uykusuna devam

etti.

Bu arada Kemal Zeynep’in çığlığına uyanmış, hemen peşinden Arda’nın odasının kapısına

gelmiş ve öylece karısının hareketlerini izliyordu.

Zeynep ardanın pikesini düzelttikten sonra odadan çıkmak için döndüğünde Kemal ile

burun buruna geldi.

-Şey ben kötü bir rüya gördüm de…

- Geçti aşkım, bak kendin söylüyorsun sadece bir rüya.

- AMA şey… çok korkunçtu… Arda…. Yani Arda’yı…

-Şişşşttt.

- Tamam canım geçti, hepsi bir rüyaydı. Bak Arda mışıl mışıl uyuyor. Hadi gel biz de

yatalım, hadi canım.

-Ama ya bir şey olursa uyurken, ya nefes alamazsa ?

-Zeynep’ciğim bir şey olmaz merak etme hadi yatalım…

Korunmaya muhtaç bir kedi yavrusu gibi Kemal’e sokularak girdi örtünün altına Zeynep.

Zaten ince olan bedeni verdiği üç beş kilo ile iyice erimişti. Kemal şefkatle sarıldı karısına

ve o halde uykuya daldılar.

Sabah onlar uyanmadan Arda uyanmış annesiyle babasının yanına gelmişti. Yatağa

tırmanmış ikisinin arasındaki yerini almıştı.

DEVAM EDECEK

Beğen