Gözlerin...di...
Gözlerindi beni benden alan,beni benden eden deniz gözlerindi.Evet mavi ya da yeşil değil di belki ama benim için dünyanın en mana dolu gözleriydi onlar,öyle ki her gece sanki onları görmeden uykuya dalamayacakmışım gibi aramam ve her sabahda ilk günaydınımı onlara demem bende vazgeçilmez bir düzen oluşturmuştu,ama...ama günler geçtikçe benden uzaklaşıyorlardı sanki onlara git gide uzak kaldığımı ve onlardan sanki yavaş yavaş koptuğumu düşünüyordum,meğerki bu teoriye boşuna varmamışım çünkü o gün gelmişti;ve o gün geldi işte...sen bitmişsin bende meğer sen gitmişsin benden ve benim fikirimi bile almadan o dünyanın en güzel gözlerini benden almışsın,şimdilerde göz göze geldiğimizde beni deli eden o gözlerinden uzak gözlerimi kapatıyorum...