Çünkü sen beni tamamlayan ve beni doğruluktan gerçeğe sürükleyensin, yazılarımı düzeltip tamamlayan silgi ve kalem gibi....


Seni seviyorum çünkü bana ağır gelen yüreğimi artık sen yüklendin bir çırpıda. O kadar çok bensin ki, o kadar çok benzeşiyoruz ki,ruhumla birleşmende hiçbir engel bulamıyorum.

Ruh ikizimmişsin gibi. . .

Varlığındaki doyumsuz güzellik sevgisini sundu yaralı yüreğime, merhem misali…
Uçurumun kenarında olan aşk inancımı düşmekten kurtardın,kurtardığın kadar da kalbinde hükümdar yaptın…



Şimdi düşünüyorum da benimle konuşmasan, ellerimi tutup gözlerime bakmasan ben ne yaparım?
Nasıl yaşarım?
Bana kapatsan kalbini, ben bir daha nasıl toparlanırım?
Bir demet sevgidir her sözün. Bana her an sevdanı yaşatan, aydınlığımı sağlayan bir armağandır o güzel yüzün…
Ah! Bitanem o gülüşün yok mu? O, insanı diyardan diyara götüren alımlı, Asi ama sıcacık tebessümün.

Biliyor musun? Gülüşündeki o güzel mutluluk ifadesi, kalbime kat kat sevgi olarak yansıyor ve o sevgi ile beslenir oldum artık. Sana inandım çünkü hayatın acımasızlığı artık vurmuyor tokat gibi yüzümüze; iptal oluyor acılar hayat bize dokunduğunda. Sevginin ve aşkın yoğunluğu eritiyor gerekli gereksiz tüm acıları,unutturuyor geçmişte yapılan büyük küçük tüm hataları.Sevdamız artık Leyla mecnun misali büyük ama onların ki kadar umutsuz değil.El ele tuttuğumuzda hiç sorunla karşılaştık mı ? Hayır! Karşılaşmadık çünkü ne sen bensiz bir şeyler yapabilirisin nede ben sensiz bir şey yapabilirim…

Sensizlik çok kötü bir şey her gün seninle birlikteyim ama rüyalarımda hep sensizim. Çok korkuyorum. Neden yoksun rüyalarımda?
Ellerini arıyorum uzaklara koşarken; Bana sevgini teslim edip gittiğin ellerini… Sonra birden kabus başlıyor kayıp düşlerimin o korkunç karanlıklarında.Yanımda olsaydın ışık saçardın aydınlatırdın beni ve karanlığı bir güneş gibi. Işıl ışıl aydınlatırdın yine dünyamı. Ah! bir görebilseydim gözlerini… Rüyalarımda yoksun sadece; bu da kahrediyor beni!

Oysa sadece orada uzaksın bana ama o birkaç saatlik uzaklık bile beni bu denli korkutuyor bitanem.Bu kadar kısa süreli ayrılığa bu yürek alışamazken ,bir gün beni daha uzun ayrılıklara alıştırmaya çalışma Canözüm.

Seni kalbimde hissettiğim an, huzurun ve sakinliğinin yanı sıra zıt iklimler de sarar her yanımı. Kalbim korkar, ihanet şüphesiyle kavrulurum…Hoş bir bakışınla da, çocuklar gibi şımarır, sarılırım boynuna; Sanki bizi ayıracaklarmış gibi sımsıkı kilitlerim ellerimi ellerinde…

Sana, seni seviyorum demekten hiç bıkmayacağım. Acıyla sevgi, hüzünle mutluluk, aynı yumakta birleşip, uzayıp gitse de …
Bir gün kader bizi ayırırsa kadere hesap sorarım.Belki yaptığım günah,suç,ihanet,nankömrlük ama bunların hepsinden daha üstün olan bir şey var oda aramızdaki sevgi ve aşk .Sevdamızın gerçekliği aşikar, fakat sadece hissedilebilen…
Emeğin,fedakarlığın, inancın , uğraşının, sadakatin,saygının karşılığında ortaya çıkan bu güzel olgu, işte bizim sevgimiz. Ölçülemez, elle tutulamaz bebeğim. Kalple hissedilir, arttıkça artar,yaşadıkça yaşar,yıllarla birlikte o da çoğalır ve ömrü aşıp,kim bilir nerelere varır . . .


Hasan Güçlü
08.06.2010