Bir evin iki kızıydık be abla.Şimdi paylaşmak gelmiyor seni içimden.Kendine yeni bir kapı, yeni bir aile kurman tuhafıma gidiyor.Bu güne kadar ne zaman düşecek olsam daha düşmeden uzatırdın ellerini.Büyük olduğun için hep sorumluluk sendeydi.Çoğu zamansa başını derde soktum.Sense hep inandın bana, güvendin.Keşke bağırsan çağırsan da beni bu vicdan yüküyle bırakmasan bir başıma.Gitmesen be abla, Evlenmesen.Şimdi birbirimize ’hoşçakal’ deyip arkadan kapı mı kapatacağız?Birbirimize el mi olacağız abla?Baksana soyadın bile değişti.Beni evde bir başıma sensiz koymaya ne hakkın var .Eniştemi çok seviyorum çok iyi birisi ama ya sen onu benden daha çok seversen.Kendine yeni bir hayat kurmak üzeresin.Yakınız ama hiçbir şey artık eskisi gibi olmayacak.Gecenin bir yarısı kalkıp GİZEM AVCISINI izleyemeyeceğiz.Ben yatmamak için kime makarna yaptıracağım.Sen dünya’nın en güzel gelinisin.Bense yanında en mutsuz nedime.Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak olsada artık üç kişi gezeceğiz en azından.Ailemiz git gide çoğlaıyor.Bu yeni hayata alışmamız gerek.Yeni ailenle hep mutlu ol abla...Dünya’nın en güzel gelini’ne
(2005 yılında çocukça duygularla yazılmış bir günlük sayfasındandır.Fazla düzenleme yapmak istemedim o benim için çok büyük bir anıdır .Bu arada Ablamı,Eniştemi veee yeğenimi çok ama çok seviyorum)