Sanırım bu oyunumun son perdesiydi ve ben başarılı oldum.,ve buraya kadarmış

Bitiş çizgisi hiç olmadı seninle hayatımda ,aksine hep bir umut vardı ama sen anlamadın ne yazıkki.

Aslında oynadığım bir oyun değildi, belkide oyundu kimbilir.?

Ben sadece beni ne kadar sevdiğini anlamaya çalışmak istedim

Ve ben onu şimdi gördüm ki , hep sevdiğim ve seveceğim adamımdın aslında sen.

Ben seni bir an bile sevmekten vazgeçmedim

Hiç ama hiç bir an!!

Zerre hesabıda yapmış olsam vazgeçmedim!

Ama sen kaçıp gittin !

Ben ise seni hep bekledim,çünkü sana sözüm vardı.

Bir gün ecel yaklaşıp bana nefesini üflediğinde bile senin adını sayıklayarak öleceğimi biliyorum,bunun için kaçıyorum.

Sen/de biliyorsun.Sen ben/deki sen/i biliyorsun.

Ben ise sana bunu bir türlü söyleyemiyorum.

Seni seviyorum demek zor geliyor.

İstiyorumki anlayasın.

Anladığınıda biliyorum.

Ama ben kaçıyorum,söylememek için kaçışlarım başlıyor

Anladığını bakışlarından okumamak için kaçıyorum

Bu kaçışlarımdaki , sebep neydi bilmiyorum

Belkide bunun içindi ,kimbilir

Sen kaçıp gittin.

Oysa benim kaçışlarım sana gelmek içindi.

Seni hala bekliyorum,şuan olduğu gibi,her vakit.

Seni seviyorum işte .Beni silsende hayatından , adımı duymak istemesende,buna rağmen seviyorum.

Ben/mi ? ben ve seni hayatımdan silmek/mi?İnsan kendini siler/mi,yıkarda bir adımda ezip geçermi sandın

Sen ben/den ne kadar ıraklaşırsan bilki , ben seni bin misli fazlasıyla seviyorum.

Bildinmi şimdi ,yüreğine sor beni, bak bakalım ,orda benden vazgeçebiliyormusun.

Ben söyleyeyimmi asla:!

Ben sen/deki ben/den vazgeçemeyeceğim gibi

Sen/de ben/deki ben/den vazgeçemeyeceksin